Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ



Πρόσφατα,ανατρίχιασε ολόκληρη η Ελλάδα από τα απρόσμενα και πρωτοφανή φαινόμενα βίας που εκτυλίχθηκαν στο μεγάλο ποδοσφαιρικό ντέρμπυ.
Η παραπάνω πρόταση θα μπορόυσε να συνιστά την αρχή ενός καλοδιατυπωμένου παραμυθιού που διαβάζεται σε τελετές μύησης συνδεδμιτών.Το τραγικό της υπόθεσης,όμως,έιναι ότι θα μπορουσε καλλιστα να αποτελει δηλωση παραγοντα συγκεκριμενης ομαδας,εις ενδειξη ακατασχετης μαγκιας και ψευδεπιγραφου σοκ.
Η πραγματικοτητα είναι ότι ολοι γιναμε μαρτυρες μιας ακομη πτυχης ενός χιλιοπαιγμενου εργου.Αλλωστε,στην Ελλαδα το γηπεδο είναι ο,τι είναι οι αρενες ταυρομαχιων σε καποιες περιοχες στην Ισπανια.Εχουν στηθει,επι τουτου,για να παραγουν και να προαγουν τη βια.Ο κοσμος δεν ενδιαφερεται για το αθλημα,ενδιαφερεται για το ποσο πιο βιαιο μπορει να γινει.
Σ’αυτό το σημειο,ολοι θα ηταν δυνατον να αντεπιχειρηματολογησουν λεγοντας,πως η πλειονοτητα του φιλαθλου κοσμου επισκεπτεται το γηπεδο και υποστηριζει μια ομαδα,γιατι πιστευει ότι «παιζει την καλυτερη μπαλα».Αν ηταν όμως ετσι τα πραγματα,δεν θα ακουγονταν από τις εξεδρες επευφημιες κατά τη διαρκεια των γνωστων κοκορομαχιων μεταξυ ποδοσφαιριστων,αλλα αποδοκιμασιες.Δεν θα εφταιγε εξ αρχης για όλα ο διαιτητης,αλλα ισως και η κακη αποδοση της ομαδας.Δεν θα κατηγορουσε ο «μεσος φιλαθλος» την αστυνομια για την-πραγματικα-συχνη ριψη δακρυγονων,αλλα θα διαμαρτυρετο περισσοτερο για την ανυποφορη ριψη καπνογονων και την μονιμοτητα της παρανομης εισοδου μπαχαλακηδων.
Τουτα όλα προς απαντηση ολων εκεινων που υποστηριζουν ότι η σιωπηρη πλειοψηφια αποδοκιμαζει τετοια φαινομενα.Καποια στιγμη,σε αυτόν τον τοπο,οφειλουμε να κατανοησουμε ότι δεν νοειται αποδοκιμασια εκφρασθεισα σε ανυπαρκτα ντεσιμπελ.Ο βαυκαλισμος αυτος συνιστα ακομη μια εκφανση της εγγεγραμμενης γονιδιακα ευθυνοφοβιας,η οποια παντα θα βρει αλλους να επιρριψει τις ευθυνες και παντα θα καταληξει σε ερωτηματα του τυπου: « Μα τι κανει η πολιτεία;»
Όσοι ρωτουν κάτι τέτοιο δεν δυνανται να αντιληφθουν ότι δεν μπορει να θεσει τελος στη βια εκεινος που την πυροδοτει.Ισως όχι σε αμεσα πραγματικο επιπεδο,αλλα στο επιπεδο της ποδοσφαιροποιησης της πολιτικης ζωης και του φανατισμου σε κάθε πτυχη της.Ποιο κρατος θα σταματησει τη βια,όταν εχει ως μονιμο χαρακτηριστικο του την πολωση; Ποια πολιτεια θα λαβει μετρα,όταν θα χρειαστει να δυσαρεστησει πιθανους ψηφοφορους της εκλογικης βασης; Ποιος υπουργος θα λυσει μια για παντα χρονιες εστιες αποπροσανατολισμου και διασπασης της κοινωνιας,όταν αυτά εξυπηρετουν την ενασχοληση με θεματα διαφορετικα από τα ουσιωδη;

Και αυτό είναι προφανές.Γιατι,πριν εξεγερθει με αιμοσταγεις διαθεσεις ολοκληρη η χωρα για ένα ακυρωθεν γκολ,τα αντανακλαστικα μας για ακυρωθεισες ζωες δεν ηταν τοσο ανεπτυγμενα.

Επίσης,μήπως μπορούν να αποκηρύξουν τη βία οι δημοσιογράφοι,που παρατηρούνται τωρα να περιδιαβαινουν στα τηλεοπτικα παραθυρα αγωνιζομενοι για την εξυγιανση,ενώ τα πλειστα πρωτοσελιδα τους κυκλοφορουν με υπονοουμενα σεξουαλικου περιεχομενου και πολεμικες αναλυσεις; Εκείνοι,που εχουν κανει επιστημη την υποβαθμιση της βιας και εχουν μετατρεψει σε μισοστηλο ανεκδοτικο την φραση «έπεσαν και κατι ψιλές»;
Ακόμη,μήπως μπορούν να αποκηρύξουν τη βία οι διαφοροι κοινωνικοι φορεις(συνδικατα) καθως και ομοιοτροπως σκεπτομενα κομματα της αντιπολιτευσης; Οσοι θα εκβιασουν κάθε φορα το κοινωνικο κοστος και θα οικειοποιηθουν με περηφανεια τα εκαστοτε διαδραματιζομενα επεισοδια;
Ας μην καταφευγουμε συνεπως σε συνθηματολογίες για το τελος της βιας και προτεινουμε αποσπασματικες λυσεις,όπως εκεινες του θαραλλεου Πανου Μπιτσαξή,ο οποίος με ιδιαιτερο σθενος σκεφτηκε πως ισως πρεπει  να κλεισει η στροφιγγα της κρατικης χρηματοδοτησης στις ομαδες.Ειμαι σιγουρος πως εκεινη τη στιγμη ο Βαγγελης,ο Τζιγγερ και τα διαφορα παραρτηματα γελασαν με την ψυχη τους.
Ας μην απαιτουμε ακομη καταστολη της βιας,από μια κυβερνηση που τον τελευταιο έναν χρονο κυβερνα βιαια και ανομιμοποιητα,εγκρινομενη από ποσοστο μικροτερο του ενός τεταρτου του ελληνικου λαου.Άλλωστε, ο υπουργος Πολιτισμου,μετα τα επεισοδια στο θέατρο Τεχνης,ειχε κανει την ανεπαναληπτη δηλωση «το θεατρο δεν είναι γηπεδο»! Όπως φαινεται κατά τη γνωμη του,τα γηπεδα είναι κατι σαν τη Λωριδα της Γαζας.Αι εχθροπραξιαι επιτρεπονται…
Ας επιβαλλουμε όμως στους εαυτους μας να μην μας ξαναεπιτραπει να πουμε ότι δεν πειραζουν τα καπνογονα και τα δακρυγονα και τα μικρης κλιμακας επεισοδια,αφου το ποδοσφαιρο είναι «αρρωστεια».Ας δωσουμε στους παραγοντες το μηνυμα ότι το μαγαζακι τους,δεν μπορει να λειτουργει χωρις τους σταθερους του πελατες.Ας οργιστουμε απεναντι στην πολιτεια,που πιστευει ότι με αρτο και θεαματα θα μπορεσει να μας τραβηξει την προσοχη και να μας κραταει δεσμιους οπαδικων καφριλικιων.

Κυριοι,μεγαλωσαμε πια…


Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

ΦΑΙΔΡΟΤΗΤΑ + ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ=ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΡΕΞΤΕ…

Όλα ξεκίνησαν από ένα ενδιαφέρον βράδυ στο οποίο ο λαός παρακολουθούσε έξι ανθρώπους να παλεύουν να κερδίσουν την εύνοια του.Κάποιοι με ποσοστώσεις,κάποιοι με «ειλικρινείς απαντήσεις», κάποιοι με παλαιοημερολογίτικα τσιτάτα,κάποιοι χωρίς γραβάτα και με εσχατολογικές παρομοιώσεις,κάποιοι με ένα βαζάκι γεμάτο με τα ακάθαρτα νερά του Αχελώου..
Υπήρχε και κάποιος όμως που μας μαγνήτισε όλους με μια μαγική,εξωκοσμική,θεική φράση που μας έκανε να κοιμηθούμε πολύ καλύτερα εκείνη την νύχτα…
« ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ».
 Πού να ήξερε ο κύριος Παπανδρέου ότι αυτή η απόλυτα ασυλλόγιστη κουβέντα του θα στοίχειωνε την πολιτική του εξέλιξη.Το πλέον δυστυχές όμως στην όλη υπόθεση είναι ότι οι πολίτες,θαρρείς και συνηθισμένοι τόσα χρόνια σε αθώα ψέματα,προσπέρασαν το ασύστολο τούτο ψεύδος,δίνοντας άφεση αμαρτιών στον κατ’επάγγελμα εξαπατητή.
Αργότερα,καθώς άρχισε ο πρωθυπουργός να καταλαβαίνει ότι πολιτική δεν είναι η επιλογή αστοιχείωτων που θα πάνε με αθλητικά παπούτσια στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να κερδηθεί το παιχνίδι των εντυπώσεων,αλλά πραγματική προσπάθεια ικανοποίησης αναγκών της συλλογικότητας,και κατόπιν εντολών περισσότερο δεσμευτικών από εκείνη του ελληνικού λαού,προχώρησε στις γνωστές βίαιες περικοπές μισθών,συντάξεων και αξιοπρέπειας.
Κάπου σ’αυτό το σημείο,ανασύραμε στη μνήμη μας φωτογραφίες ενός παθιασμένου επαναστάτη,μπροστάρη σε κινητοποιήσεις θλιβερών συντεχνιών,επιζητώντας διαιώνιση της ελληνικής παρακμής.Ανασύραμε εικόνες πανηγυρικής συμμετοχής σε συλλαλητήρια,κρατώντας πανό με συνθήματα όπως «δεν θα περάσει».Κοιτάζοντας καλύτερα,διαπιστώνουμε ότι είναι το ιδιο προσωπο που σημερα ευαγγελιζεται την σωτηρια αποστολη του ως εξυγιαντης της κοινωνικης σαπιλας και καταστροφεας της ιδιας διαφθορας με την οποια συντασσετο λιγους μηνες πριν.Λιγους μηνες πριν βολευτει στην καμαριλα και την ομορφη εξουσια του.
Ο λαός δέχθηκε και αυτό το δείγμα αναξιοπιστίας.Το γιατί παραμένει αναπάντητο.
Καθώς η λαίλαπα εξαπλώνετο,ένα θρυλικό αντάρτικο έλαβε χώρα στην πληγωμένη πολιτική ζωή της Ελλάδας που μας έκανε περήφανους.Στην μισητή Άνγκελα Μέρκελ,ύψωσε το-σπιθαμιαίο-ανάστημα του ο πρωθυπουργός μας.Αλήθεια,πόσο εύκολο είναι,όταν ξέρεις ότι η φωνή σου θα απορροφηθεί από τους τοίχους και δεν θα σου ζητηθεί ποτέ να εφαρμόσεις στην πράξη τις μεγαλοστομίες σου,να μάχεσαι για το συλλογικό καλό,εμφανιζόμενος ως ισχυρό ανάχωμα σε ήδη αποφασισμένες καταστάσεις.
Και πάλι όμως,οι πολίτες,φυσικά μεσα από την εντονη παρερμηνεια και παραπληροφορηση των συνεργαζομενων εκδοτικων ομιλων,αδιαφορησαν για την εξοφθαλμη κοροιδια.
Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή αποτίναξης ή όχι του ελληνικου ραγιαδισμου.Πριν λιγες ημερες η τροικα,ξεκαθαριζοντας ποιος είναι το αφεντικο του ελληνικου προτεκτορατου,προτεινε επιβαλλοντας την ιδιωτικοποιηση παραλιων και εκτεταμενης δημοσιας περιουσιας,αποσιωπωντας τα μνημεια,σκεπτομενη ότι δεν ειμαστε ιδιαιτερα εξουθενωμενοι για να πουμε «ναι» και σ’αυτό.Ο ταλαντουχος κυβερνητικος θιασος φυσικα δεν εχασε την ευκαιρια να μας αποδειξει την ευαισθησια του και την ικανοτητα του να παραδιδει συνεχως νεες παραστασεις,σπευδοντας να κατακεραυνωσει εκεινους για των οποιων την ελευση πανηγυριζε λιγους μηνες πριν.
Ποιος μπορει,αλλωστε,να ξεχασει ότι το μνημονιο ειχε εμφανιστει ως η συστατικη πραξη επανιδρυσης σε υγιεις βασεις του ελληνικου κρατους; Ποιος μπορει να ξεχασει ότι ο υπουργος Οικονομικων ειχε συνυπογραψει την προστασια των κυριαρχικων μας δικαιωματων; Όπως φαίνεται εκ των υστερων,η διαχειρηση της δημοσιας περιουσιας δεν θεωρειται αναπαλλοτριωτο κυριαρχικο δικαιωμα.
Η πληρης και μεθοδευμενη εξαπατηση του ελληνικου λαου σταδιακα αποκαλυπτεται.Το ερωτημα που προβαλλει είναι αν θα παραμεινουμε και τωρα αμετοχοι στην ανομιμοποιητη ασκηση βιαιης εξουσιας.Γιατί,είναι πλεον δεδομενο,ότι δεν μπορουμε να βασιστουμε στο ηθος των βουλευτων που εξελεγησαν για να αντιπροσωπευουν το Εθνος.Ολοι ξερουν πως ο βουλευτης αντιπροσωπευει και κατευθυνεται από τις διαθεσεις του αρχηγου του,για να τον ξαναβαλει στο εκλογικο ψηφοδελτιο.Στο μονο που μπορουμε να βασιστουμε είναι στον ασβεστο ανθρωπινο ποθο για αληθεια και στην καταφωρη παραβιαση του,που εχει εντεχνα συντελεστει.

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

ΤΖΑΜΠΑΤΖΗΔΕΣ,CAYENNE KAI VIA ABSOLUTA


Η πόλωση είναι ίδιον του ελληνικού πολιτικού συστήματος.Καλλιεργείται φασιστικά και συστηματικά ένα νοσηρό κλίμα τεχνητης αντιπαραθεσης σε επιπεδο όχι ιδεων,αλλα ιδεολογηματων.Νεφελωματων,δηλαδη,ασυνδετων αοριστολογιών.Χρόνια τωρα κυριαρχούν στην Ελλάδα διπολισμοι: Δεξιά-Αντιδεξιά,Δυτικισμός-αντιδυτικισμος,πατριωτισμος-αντιπατριωτισμος…
Ενσυνείδητα καλλιεργείται τωρα από τις κυβερνητικες δυναμεις ένα ακομη τεχνητο διπολο νομοταγους-αντινομοταγους πολιτη.Ειναι πραγματικα αδιανοητο πως σε καιρους εκτακτης αναγκης,όπως είναι αυτοι που βιωνει σημερα η χωρα,καποιοι επιμενουν στη διχονοια,προκειμενου να επιτυχουν τη μεγαλυτερη κομματικη συσπειρωση του θλιβερου ακροατηριου τους.Ετσι,υπουργοι της κατ’επιφασιν κυβερνησης σπερνουν αισθηματα διχασμου στην κοινωνια,δειχνοντας με το δαχτυλο ορισμενους που υποτιθεται διασαλευουν την συνεκτικοτητα του κοινωνικου ιστου.
Μαλλον οι συγκεκριμενοι κυριοι δεν ειχαν ποτε στο σπιτι τους καθρεφτη.Γιατι αν ειχαν,θα μπορουσαν να αντιληφθουν ποιοι είναι εκεινοι που υπονομευουν την κοινωνικη αλληλεγγυη και διαλυουν κυριολεκτικα τις αυτονοητες κοινωνικες κατακτησεις.
Οι τροποι που χρησιμοποιουν οι τροικουπαλληλοι για να φανατισουν τα πληθη είναι αξιοσημειωτοι.Η λογικη τους στηριζεται στον παραλογισμο.Καταφανέστατα,λοιπον, ο κυριος Ρεππας αποκαλει τζαμπατζηδες εκεινους που αρνουνται να πληρωσουν το εισιτηριο στα ΜΜΜ και σηκωνουν τις μπαρες στα διοδια, ενώ,από την άλλη μερια,ο κυριος Καστανιδης (Υπουργος Δικαιοσυνης-ποσο ατοπο!),τοποθετει στο εδωλιο συγκεκριμενο τυπο αυτοκινητων,οριζοντας ότι οι ιδιοκτητες τους θα τυγχανουν ιδιαιτερης περιποιησης…
Ντροπή σας,τζαμπατζηδες,που αρνείστε να πληρωσετε την αυξηση της ταξεως του 40% που σας επιβαλλουν οι δανειστες μας,που τοσα χρονια υποθηκευαν το μελλον του τοπου,για να χρησιμοποιησετε πεπαλαιωμενα μεσα μεταφορας,με κακη συνδεση και βραδυπουσα κυκλοφορια! Ντροπή και στους φίλους σας που εναντιωνονται στα διοδια,για να μην αντιμετωπισουν δρομους-καρμανιολες και χωρις να εχουν εναλλακτικη επιλογη οδικου δικτυου!
Ντροπή και σε σας,ιδιοκτητες καταπτυστων τζιποειδων,που ωρυεστε ότι υπαρχει και περιπτωση να εχετε αποκτησει το αυτοκινητο με τον μοχθο σας και που υποστηριζετε ότι η επιχειρηση σας είναι ενας ακομη ορός που κραταει στην ζωη την ταλαιπωρη ελληνικη οικονομια!
Όλα αυτά μπορει να ακουγονται αστεια,αλλα είναι η παρα-λογικη βαση στηριξης των επιχειρηματων της κυβερνησης.Της οποιας,φυσικα,απωτατος και ανωτερος στοχος είναι η γλοιωδης διατηρηση της εξουσιας.Γι’αυτό και προτίθεται να θεσπισει ιδιώνυμο ποινικό αδικημα ¨σηκωματος μπαρας¨ και ¨απληρωτου εισιτηριου¨.Σε σοβαρα κράτη θα ντρέπονταν και μόνο στη σκεψη τετοιων ρυθμισεων.
Ο εκφοβισμός όμως και ο κλασικος ελληνικος «βουρδουλας» είναι φανερο ότι δεν ιδρωνει τα αυτια των Ελλήνων πολιτών.Την επανάσταση που γεννιεται καμια προσωρινη κρατηση δεν θα μπορεσει να την καταπνιξει.Ο κοσμος εχει συναισθηση ότι ενεργει υπο καθεστως via absoluta,απολυτης δηλαδη βιας, κυβερνητικης βιας που εξαναγκαζει τον λαο σε συμπεριφορες παρα την θεληση του.Εκτος κι αν ενας ακομη παραλογισμος μπορει να είναι ότι οι πολιτες ηθελαν το μνημονιο…
Όπως,λοιπόν,οποιος ενεργει υπο καθεστως επιβαλλομενης βιας εχει δικαιωμα να αναιρεσει τα αθελητα αποτελεσματα των πραξεων του,ετσι και εμεις εχουμε το δικαιωμα να απαιτησουμε την αξιοπρεπεια μας και την επαναφορα στην ζωη.Γιατί,αναμφιβολα,τωρα ειμαστε μια χωρα σε κωμα…
Μήπως,τελικά,το δίλημμα που συσπειρωνει γυρω του πληθος ανθρωπων απεξαρτημενων από κομματικα γκρουπουσκουλα είναι κυβερνητισμος- αντικυβερνητισμος; Και μήπως γι’αυτό τρομαζει;

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

ΑΠΕΙΘΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΟΔΙΑ

Διάβαζα τις προάλλες ότι ο Υπουργος Υποδομων,κυριος Ρεππας,για να διαφυλαξει την ανεμποδιστη τηρηση του νομου και για να καταστησει σαφη την ευνομια του ελληνικου κρατους,θα παραδωσει στις κατασκευαστριες εταιρειες των οδικων δικτυων τα ονοματα εκεινων που «παρανομουν» σηκώνοντας τις μπαρες των διοδιων.Οπως μπορει ευκολα καποιος να αντιληφθει,αυτό που ενδιαφερει τον κυριο υπουργο και την κυβερνηση δεν είναι η κατοχυρωση του κρατους δικαιου και η αναγκαιοτητα περιορισμου της αυτοδικιας,αλλα η εκπληρωση της δουλικης υποχρεωσης απεναντι σε επιχειρηματικα συμφεροντα.
Το μειζον ζητημα κατά τον κυριο υπουργο δεν είναι το κοινωνικο κινημα που αναπτυσσεται,αμφισβητωντας εντονα την ικανοτητα των κυβερνωντων να διοικησουν δικαιοκρατικα και ισονομα,αλλα τα χρηματα που θα απωλεσει ο κατασκευαστης του οδικου δικτυου,μην τυχον και θυμωσει για τις διευκολύνσεις που τυχον παρειχε(αναλογες περιπτωσεις είναι φρεσκιες στο νου του ελληνα πολιτη).
Μηπως,η πραγματικη ανησυχια της αποτυχημενης γραφειοκρατιας μας είναι η ηθικη και πολιτικη ανεξαρτησια του συγκεκριμενου κινηματος; Το γεγονος ότι παραμενει ακαπελωτο και συντηρειται αυτοδυναμα,παρα τις μεθοδευμενες προσπαθειες να το οικειοποιηθουν καποιοι κυκλοι; Μηπως ο λαος που ξυπναει,τρομαζει; Γιατι,αναμφιβολα,τα διοδια είναι το πρωτο και ευκολο πεδιο αντιστασης.Ο πραγματικος προβληματισμος είναι για εκεινα που θα ακολουθησουν.Για το ΦΠΑ,για τις εκτακτες εισφορες,για τα μνημονιακα δεσμα…
Παραλληλα με τα παραπανω,το συγκεκριμενο γεγονος φανερωνει και την πληρη αναξιοπιστια της λοιμικης που σαρωνει σημερα αυτή την χωρα.Η συγκεκριμενη κυβερνηση δεν ηταν που πριν από λιγα χρονια,με το προνομιο της αντιπολιτευτικης ακρισιας τοτε,εναντιωνοταν ακομα και στη συζητηση για την δυνητικη τοποθετηση καμερων στους δρομους του κεντρου,οι οποιες θα λειτουργουσαν σε περιπτωσεις εκρυθμιας; Τοτε δεν ωρυοταν για την «συνταγματικα κατοχυρωμενη ελευθερια της προσωπικοτητας» να αναπτυσσεται ελευθερα; Τοτε,ηταν ευηχη και χρησιμη στην πολιτικη αγορα όμως η ασυδοσια αντι της ευθυνης.Σημερα, οι ιδιοι ανθρωποι ανενδοιαστα θα καταδιδουν τους ανθρωπους που σηκωνουν τις μπαρες,αφαιρωντας τους κάθε ασφαλεια δικαιου,καθως οι αρμοδιες εταιρειες δεν περιοριζονται από οποιονδηποτε,να πραξουν οτιδηποτε για να διασφαλισουν τα συμφεροντα τους.
Φυσικα,το ζητημα αναγεται σε ένα υπερτερο επιπεδο,στην υποχρεωση η όχι συμμορφωσης στις κρατικες επιταγες.Καπου εδώ όμως είναι αναγκη να σημειωθει ότι η πραγματικη και όχι ελληνικη εννοια του κρατους συνιστα μηχανισμους που διασφαλιζουν τις αναγκες και προαγουν τις δυνατοτητες των συμμέτοχών του.Η παρακμη του κρατους και η μετεξελιξη του σε καφενε προνομιακης μεταχειρισης κοτζαμπασηδων,κατά ποσο όμως υποχρεωνει τον πολιτη να υπακουει; Όταν για καποιους κυριαρχει ο νομος Τσουκατου,οπου καποιος υπεξαιρει μαυρο χρημα,το δηλωνει εδώ και 6 χρονια,και ακομα δεν εχει καταδικαστει κανεις,και για καποιους αλλους ο νομος της ζουγκλας και του «απ’οπου μαζεψουμε για να ξεχρεωσουμε τους δανειστες μας»,τι νομιμοποιηση παρεχεται στην καταναγκαστικη ασκηση της εξουσιας;
Η ισοτητα απεναντι στον νομο είναι μια εννοια προ πολλου καταπατηθεισα και αλωθεισα.Η νοητικη δυνατοτητα και η ψυχολογικη συνειδητοποιηση της κοροιδιας δεν μπορει παρα να γεννα αντιδραση.Και επειδη τα διοδια συνιστουν πρωτογενη,ανοθευτη,μη βιαιη εκδηλωση της λαικης βουλησης,η οποια επιζητει πισω την αξιοπρεπεια της,οι βολεμενοι στο προυπαρχον status quo θα χρησιμοποιησουν μετερνιχικες μεθοδους να το διατηρησουν.Η επιλεκτικοτητα στην ευαισθησια εφαρμογης των νομων είναι φανερο πλεον ότι είναι ψευδεπιγραφη.
Η κυβερνηση δεν εχει κανενα κοινωνικο ερεισμα.Η χωρα,εχει μελλον;