Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

ΦΟΒΟΣ Νο 2

Στο προηγούμενο άρθρο μου είχα αναφερθεί στον κατευθυνόμενο φόβο που ταλανίζει την ελληνική κοινωνία και στην αδυναμία των παραδοσιακών,θεσμικών μορφών έκφρασης(κόμματα,ΜΜΕ,φοιτητικές οργανώσεις) να τον αποτιναξουν. Για την δημιουργία όμως μιας ελληνικης Πουερτα δελ Σολ ειχα υποτιμησει το μεγεθος και την δυναμη της αγανακτησης σε συνδυασμο με το διαχρονικο αγωνιστικο φρονημα του ελληνικου λαου.
Τουτα οδηγησαν στο πρωτογνωρο φαινομενο που βιωνουμε τις τελευταιες εβδομαδες,δινοντας ένα διαφορετικο νοημα στην ελληνικοτατη εκφραση «παμε πλατεια ;». Πλεον,η πλατεια(όχι μονο του Συνταγματος αλλα και ολων των ελληνικων πολεων) δεν σηματοδοτει την ρεμπελη, «καφεδιστικη» αντιληψη της ζωης, εστω κι αν το περιεχομενο του καφε τα τελευταια χρονια ηταν εκεινο της παρηγοριας. Τωρα, ο λαος στεκεται στις πλατειες ορθιος απεναντι στην καταιγιδα της αδικιας,ενωμενος απεναντι στην συντεχνια των κλεφτων,όπως χωρις ιχνος μεταφορας τους εχει ο ιδιος κατονομασει, αποφασισμενος να μην συνεχισει να είναι θεατης αλλα διαμορφωτης της ζωης του,αγανακτισμενος για την καταντεια της πατριδας του.
Το Συνταγμα είναι η καταρρευση της μεταπολιτευσης. Αφ’ενός γιατι το κομματικο συστημα δεν εχει και δεν μπορει να παρεισφρησει σε τουτη την ανεξαρτητη και-κυριως- ειρηνικη κραυγη απογνωσης,ουτε με λαβαρα ουτε με «δοτα» συνθηματα ουτε με τους κλασικους προβοκατορες. Αφ’ετερου γιατι τουτη η αδιαμορφωτη πολιτικα μαζα εχει ταρακουνησει συθεμελα τα μελη του σαπιου υπαρχοντος πολιτικοκοινωνικου συστηματος. Αν τα διοδια προκαλουσαν φοβο μονο στον Ρεππα και στις κοινοπραξιες των εθνικων οδων, οι «Αγανακτισμένοι» προκαλούν τρόμο σε οποιονδήποτε έχει αγγίξει έστω και μια σταγόνα από το μέλι των κλοπιμαίων.
Δείτε τους πολιτικούς πως προσπαθουν να αποδυναμωσουν την συγκεκριμενη αυθορμητη εκφραση διαμαρτυριας. Είτε δεν ασχολούνται μαζί της,είτε την δικαιολογούν ωσάν να είναι μια αταξία που δικαιούται που και που ένα κακομαθημενο μωρο(ο Πρωθυπουργος στη συνεντευξη του στο Βημα της Κυριακης ανεφερε ότι καταλαβαινει τους πολιτες και συμπασχει,σαν να είναι καποιου ειδους Τενια Μακρη και όχι ο βασικος αποδεκτης των πυρων της εξοργισμενης κοινωνιας! ), ειτε, στην απολυτη εκδοχη του θρασους, κατηγορουν την οργη των Ελληνων,επειδη δεν τους επετρεψαν να βγουν από την κεντρικη εισοδο της Βουλης,οπου τους περιμεναν τα πολυτελεστατα αυτοκινητα τους! Η αποδοκιμασία είναι δειγμα υγείας της δημοκρατιας. Ο φοβος που προκαλει στην κυβερνηση,εν οψει μαλιστα των δημοσκοπησεων και της ψηφισης των αλλεπαλληλων εκτελεστικων αποσπασματων που λεγεται Μεσοπροθεσμο, είναι δειγμα πληρους απονομιμοποιησης της ασκουμενης πολιτικης.
Δείτε ακόμα την δήθεν « προοδευτική» μερίδα του τόπου,είτε αποτελείται από πνευματικους ανθρωπους ειτε από τους διαβοητους «εκσυγχρονιστες», πως προσπαθουν να αφαιρεσουν το πολιτικοτατο στιγμα των «Αγανακτισμένων». Κάμποσοι στρατευμενοι στο επαισχυντο κυβερνητικο αρμα( μεταξυ των οποιων οι υπογραφοντες την διακηρυξη «Τολμηστε!»,η οποια,ας μην σας ξεγελάει,απευθυνεται στους πολιτικους(!) και όχι στους πολιτες,προτρεποντας τους να μην λαβουν υποψιν το κινημα και να προχωρησουν αμελητι στα σκληρα μετρα(!), καθως και καθηγητες,όπως ο συνταγματολογος Μανιτακης, ο οποιος σε προσφατο αρθρο του προπαγανδιζει εναντιον της προηγουμενης κυβερνησης,στρατηγικη που εχει εγκαταλειψει ακομη και το ΠΑΣΟΚ,για να αποδειξει την ιεροτητα του Μνημονιου!)  επιμονα αναιρουν τον παλλαικο πολιτικο χαρακτηρα των συγκεντρωσεων,λεγοντας πως δεν εχει εμφανη πολιτικο στοχο. Η αληθεια είναι πως δεν εχει τον δικο τους πολιτικο στοχο,οποιος κι αν είναι αυτος,και γι’αυτό απογοητευονται.Ολοι ειχαν επενδυσει στην τακτικη του μεσσιανισμου,η οποια προφανως δεν θα απεδιδε ποτε,και τωρα η λαικη συστρατευση στον αγωνα για την σωτηρια της πατριδας με αμεσοδημοκρατικα κριτηρια,συνεχη ζυμωση ιδεων και όχι προκατασκευασμενα πλακατ τους τρομοκρατει. Οι μεγαλες αλλαγες πραγματοποιουνται βημα-βημα,σταδικα,από κατω προς τα πανω και όχι επιβαλλομενα,όπως μας ειχαν συνηθισει. Η αναιδης δραση των καρεκλοκενταυρων εχει προκαλεσει την φυσιολογικη αντιδραση του λαου. Για την δικη του δραση θα αποφασισει εκεινος,οσο κι αν καποιοι θελουν να είναι ηγητορες της νεας ταξης πραγματων. Και αν ο κυριος Γιανναρας δειχνει το δαχτυλο και λεει «να ξερουμε τι θελουμε» εμεις απαντουμε: «ξερουμε τι δεν θελουμε»! Δεν θελουμε άλλο την αναξιοκρατικως διορισθεισα ψευτια των κομματων,δεν θελουμε άλλο την επιφαση της δημοκρατιας τους,δεν θελουμε άλλο να αποφασιζουν αλλοι εν ονοματι του ελληνικου λαου!
Παρακολουθηστε,τελος,την φοβικοτητα των Μεσων Μαζικης Ενημερωσης,η οποια μαλλον είναι το οροσημο και η αρχη του τελους της πληρωμενης δημοσιο-αλητειας. Διαδικτυακη σελιδα megaλου καναλιου υποχρεωθηκε να αναστειλει την λειτουργια της,μετα από χιλιαδες οργισμενα μηνυματα πολιτων που ειχαν αηδιασει με την υποτυπωδη και διαβρωμενη αναμεταδοση των γεγονοτων. Απεγνωσμενα,εφημεριδες και τηλεορασεις προσπαθουν να υποβαθμισουν τη σημασια της μαζικοτητας και ενωτικοτητας της κοινωνικης εξεγερσης,εφευρισκοντας ταχα «προφιλ» των παρευρισκομενων στις συγκεντρωσεις( οι ακροδεξιοι,οι του ΣΥΡΙΖΑ,οι περαστικοι χαβαλετζηδες,οι ανεργοι,οι αδιαφοροι,οι οικογενειαρχες και διαφορα αλλα νοητικα κατασκευασματα). Σ’αυτή την διαδικασια αυτοπραγματωσης των ιδανικων μας,ολοι εχουμε παραμερισει τις διακριτικες ταυτοτητες μας και τις παλαιοτερες αγκυλωσεις μας,προτασσοντας τις αξιες που συνυπαρχουν στον καθενα μας : ελευθερία, δημοκρατια,ειλικρινεια,πατριδα.
Τελικώς,η δηλητηριώδης δραση του κυβερνητικου φοβου δημιουργησε κοινωνικα αντισωματα τα οποια είναι ετοιμα να αντιμετωπισουν οτιδηποτε συμβει από εδώ και περα. Το πολυπληθες των συγκεντρωσεων, σε αρμονια με τις προτασεις που ακουγονται από ελευθερες φωνες πραγματικης πνευματικοτητας εγγυωνται την δημιουργια ενός κυτταρου αληθινης δημοκρατιας στο Συνταγμα και στις άλλες πλατειες της χωρας.Και να είναι σιγουροι οι επικριτες ότι το αιτημα δεν συνοψιζεται μονο στην απομακρυνση του Μνημονιου και των οσφυοκαμπτων που την στηριζουν. Το αιτημα είναι η Ανεξαρτησια,αυτή που δεν επετευχθη ουτε το ΄21, ουτε το ’40, ουτε το ’73.

Οι εκπροσωποι της συστημικης ξεφτιλας εχουν επιτελους απεναντι τους αντιλογο.

Σάββατο 21 Μαΐου 2011

ΦΟΒΟΣ

Είναι πασιφανες σε ολους μας πλεον,πως,επειτα από έναν και κατι χρονο μνημονιακης κατοχης,ζουμε κάθε μερα σαν να ηταν η τελευταια.Φυσικα,σαν σταση ζωης,κατι τετοιο δεν είναι αποδοκιμαστεο για τον καθεναν ατομικα,καθως κυριος του χρονου δεν μπορει να αναγορευθει κανεις.Οταν όμως μια ολοκληρη χωρα,ενας ολοκληρος λαος ζει σε καθεστως παραλυσης,αν όχι καταθλιψης,τοτε σιγουρα υφισταται ζωτικο προβλημα.
Η Ελλαδα,τον τελευταιο χρονο,ζει με τον φοβο,τον τρομο,την αγωνια,ποτε θα κλεισουν τα στορια των τραπεζων,ποτε θα θυμωσουν οι δανειστες μας και θα αρνηθουν την εκταμιευση της πεμπτης δοσης,ποτε θα κατανοησουν οι διαφορες περιφερειακες-μη τεμπελιζουσες κατά την γνωστη παγκαλικη και καθ’όλα αληθη ρηση-δυναμεις το ευνοικο πεδιο ανυπαρξιας που στρωνεται για κάθε ειδους εκμεταλλευση. Η γκεμπελικη πλυση εγκεφαλου της κυβερνησης,μεσω των συντεταγμενων εκφραστων της,δηλαδη την πλειονοτητα των Μεσων Μαζικης Ενημερωσης,εχουν κατορθωσει να ακυρωσουν όχι μονο την δυνατοτητα διαμαρτυριας αλλα και την δυνατοτητα διαφορετικης σκεψης.
Ο ελληνικος λαος ζει σε ένα νεφελωμα απογνωσης,με ένα ποσοστο του,δυστυχως,ακομη να πιστευει τον παπανδρεικο ανθυπασπιστη αλλοτριων συμφεροντων ως δυναμικο ηγητορα. Σοβαρως σκεπτομενοι οι υπολοιποι,αναρωτιομαστε τι είναι τελικα χειροτερο. Οι ενεργειες του πρωθυπουργου μας να κατευθυνονται από την προφανη και αποδεδειγμενη μικρονοια και ανικανοτητα του η από την υπογεια διπλωματικη τακτικη του,την οποια ξεγυμνωσε προσφατα ο κ.Στρος-Καν(και όπως φαινεται,καποιους πληγωσε η ταση του για ειλικρινεια…). Αληθεια,τι ηγετικα αντανακλαστικα μπορει να περιμενει ο ταλαιπωρημενος ελληνικος λαος από εκεινον που φοβαται να δυσαρεστησει ακομη και τον…Μπεο,προεδρευοντας στη συσκεψη κατά της ποδοσφαιρικης βιας(αναθεμα κι αν ξερει αν η μπαλα εχει μεσα αερα η μαρμελαδα) και αποφασιζοντας….τιποτα; Πως θα μπορεσει η συγκεκριμενη υποσταση να υπερβει τις εντολες της και να προταξει τα εθνικα συμφεροντα,στεναχωρωντας τα τραπεζοκεφαλαιακα;
Θα περίμενε ασφαλώς κανείς ότι στα πανεπιστήμια μια καινοτόμος ζύμωση ιδεών και συναντηση αγωνιων θα λαμβανε χωρα. Οι προσφατες φοιτητικες εκλογες απεδειξαν,η μαλλον κορυφωσαν,το σκηνικο φοβου που εχει εγκατασταθει και στα πανεπιστημιακα ιδρυματα. Καμια παραταξη δεν τολμησε να υπερβει τα εσκαμμενα,αποτιναζοντας τον φοβο της ψηφοθηριας και των τελικων αποτελεσματων και να καλεσει σε ενοτητα το διασπασμενο φοιτητικο κινημα. Ολες οι παραταξεις φοβηθηκαν να παρουν την πρωτοβουλια να κινητοποιησουν μια ελληνικη Πουερτα δελ Σολ, να αντλησουν παραδειγμα από την ανεξαρτητη και πολυφωνικη διαμαρτυρια των Ισπανων και να συστρατευθουν στον αγωνα για την σωτηρια της πατριδας. Αντιθετα, προτιμησαν να εγκλωβιστουν για ακομη μια φορα στα συντεχνιακα τους συμφεροντα και να εξακολουθουν να προκαλουν αηδια,ειτε λογω της αδρανειας τους,ειτε λογω της μεθοδευμενης ενασχολησης τους με την διαβαθμισμενη βία,επ’αφορμη του «βρομικου πολεμου» που συντελειται στο κεντρο της Αθηνας τις τελευταιες ημερες και εβδομαδες.
Μια τελευταια ελπιδα θεσμικης αποτυπωσης της αρνησης του φοβου θα υπηρχε η δυνατοτητα να φανει στις ενεργειες της αντιπολιτευσης.Εν προκειμενω της αντιπολιτευσης που θελει να κυβερνησει χωρις να συνιστα εν δυναμει δεκανικι της πασοκικης λαιλαπας,δηλαδη της αξιωματικης.Ο κ.Σαμαρας είχε την ευτυχη συγκυρια να εχει απεναντι του έναν ολιγιστο πρωθυπουργο και ένα κομμα υπο διαλυση. Το μονο που χρειαζοταν να κανει ηταν να καταστρεψει μια και καλη τις σταχτες του παλαιοκομματισμου που βαραιναν την παραταξη του και να δωσει το ειλικρινες στιγμα μιας ριζικης ανανεωσης. Σε προφανη δυσαρμονία,όμως,με τις λαικες απαιτησεις,εκεινος διατηρησε τους επαγγελματιες πολιτικους που καταβαραθρωσαν την χωρα κατά τη διαρκεια της πενταετους διακυβερνησης της Νεας Δημοκρατιας,ευχαριστωντας μαλιστα τον Κύριο που το μεγαλύτερο βαρίδι τον διευκόλυνε,προχωρωντας σε εθελουσια αποχωρηση! Οφείλουμε όμως να αναγνωρίσουμε στον κ.Σαμαρα ότι ίσως είναι ο πρωτος που προσπαθει να καθαιρεσει από τις ελληνικες συνειδησεις το μεταπολιτευτικο συνδρομο της δαιμονοποιησης της επιχειρηματικοτητας,εξαγγελοντας στοχευμενες μειωσεις φορολογικων συντελεστων για την προσελκυση ρεαλιστικων επενδυσεων( και όχι…Λας Βεγκας στο Ελληνικο) και για την ενισχυση του μικρομεσαιου «επιχειρειν». Φυσικα ο καθεις θα κριθει από την διαδρομη του στον χρονο και από την συνεπεια των λογων και των πραξεων του.
Περα απ’όλα αυτά,και από την ψυχικη σταση μελλοθανατου που διακατεχει ολοκληρη την χωρα,είναι δεδομενο ότι σε κατι πρεπει να ελπιζουμε.Πριν από 2 χρονια περιπου,στην αρχη της συνειδητοποιησης της παρακμης,ο κ.Χρηστος Γιανναρας,σε σειρα αρθρων και συνεντευξεων του,οριζε ως οριο ελπιδας εξεγερσης και ανασυνταξης την στιγμη που η Ελλαδα «θα ξυσει τον πατο του βαρελιου». Εχουμε σπασει τον πατο,όμως,κι ακομα δεν εχει ξυπνησει το ενστικο της επιβιωσης. Συνεπως,οντας ανθρωπιστες,στο μονο που μπορουμε να ελπιζουμε είναι στα τελευταια απομειναρια της αξιοπρεπειας,τοσο του πολιτικου κοσμου,οσο και των ιδιων μας των εαυτων.
Το απομειναρι των πρωτων συνισταται στην αναγγελια εκλογων για την συγκροτηση αναθεωρητικης Βουλης και το απομειναρι των δευτερων συνισταται στην εκλογικη απαγκιστρωση από το τωρινο καμμενο και τελειωμενο πολιτικο προσωπικο. Από την μια μερια,δηλαδη,κατανοηση της πραγματικοτητας της συμπορευσης οικονομικου προγραμματισμου-συνταγματικων δικλειδων ασφαλειας και αναθεωρηση,με συγκεκριμενες προτασεις(όπως εχουν διατυπωθει από κορυφαια ονοματα του νομικου κοσμου της χωρας σε προσφατη ημεριδα του Πανεπιστημιου Αθηνων), του καταστατικου χαρτη της χωρας. Από την άλλη μερια,ριζικη ανανεωση της ανθρωπινης μη-ποιοτητας που κοσμει σημερα την ελληνικη πολιτικη σκηνη,ώστε να πραγματωσει αφοβα και αμεροληπτα,εχοντας την δυναμικη της φωνης του κυριαρχου λαου(και αυτό σε αντιθεση με την οικουμενικοτητα των διορισμενων illuminati),την αναγκαια,οσο ποτε,τουτη αναθεωρηση.

Οσο κι αν ακουγεται κλισε,η δημοκρατια δεν γνωριζει αδιεξοδα.

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΑΦΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ



Τον τελευταιο μηνα η ελληνικη κοινωνια γινεται μαρτυρας περικοπων.Ακομα περισσοτερων περικοπων.Πλεον,περικοπων και της σκεψης,ή μαλλον της δυνατοτητας για παραγωγη σκεψης.Η ηγεσια του υπουργειου Παιδειας,σε αγαστην συνεργασια με την αντιστοιχη-αν υπαρχει-του υπουργειου Πολιτισμου,θετουν σε ενεργοποιηση το προγραμμα «λιγοτερη σκεψη-περισσοτερη εξουσια».
Το πανηγυρι της μικρονοιας ξεκινησε από την αποφαση(ποια;) του κυριου Γερουλανου να προχωρησει σε καταργηση των επιδοτησεων των θεατρικων σκηνων,με αποτελεσμα πολλες από αυτές-χαρακτηριστικο το παραδειγμα του Αμφι-θεατρου του κορυφαιου εθνικου μας σκηνοθετη Σπυρου Ευαγγελατου-να κινδυνευουν με κλεισιμο,ή,στην καλυτερη περιπτωση,με προφανη ποιοτικη μειωση του επιπεδου των παραστασεων. Είναι πασιφανες ότι ο ελληνικος λαος προκειται να απωλεσει και το τελευταιο διαχρονικο καταφυγιο αυτονομιας και ελευθερης αναπτυξης της προσωπικοτητας που του ειχε απομεινει.Το θεατρο. Ο ιστορικος εθισμος των Ελληνων στην Τεχνη του Θεατρου,ως εξελικτικη του πνευματος και παραγουσα αιχμηρη κριτικη σκεψη,θυσιαζεται στον βωμο των εκατομμυριων που πρεπει να εξασφαλιστουν για να ειμαστε οι υπακουες θεραπαινιδες του δυτικου θιασου,για την δικη του ειρηνοποιο παρασταση στη Λιβυη.Η νοηματοδοτηση που προσφερει η κυβερνηση της παρακμης στο θεατρο δεν είναι η πραγματικη του ουσια,δηλαδη αναγκη,μελετη του υπαρκτικου προβληματος του ανθρωπου,ανησυχια,αποτυπωση συναισθηματων και πραγματικοτητας.Για τον κυριο Γερουλανο το θεατρο είναι μια πολυτελεια,μια βαρετη συνηθεια ενός μικρου κομματιου της κοινωνιας,οποτε,φυσικα,συμφερει να περι-κοπει.
Ο ελληνικος λαος,όπως αναφερθηκε όμως,εχει εθιστει ιστορικα στο θεατρο και συνειδητοποιει ποσο αταλαντος υποκριτης είναι ο υπουργος. Διοτι,αυτό που περικοπτεται είναι η ανεξαρτησια του πνευματος και,μεσω αυτης,η ασκηση κριτικης στην εξουσια. Οποτε,ο υπουργος θα προτιμησει να διατηρησει τις επιδοτησεις των ποδοσφαιρικων cosa nostra,για την περαιτερω εξαχρειωση και εξηλιθιωση των μαζων. Η αποτυχια ή επιτυχια των ενεργειων του-ποιων;- θα φανει,αλλωστε στο χειροκροτημα. Μονο που τα χερακια,ισως να μην χτυπησουν το ένα το άλλο,τελικα…
Η δευτερη ταφη της ελληνικης παιδειας σημειωνεται από την επισημως διορισθεισα υπευθυνη του Γραφειου Κηδειων(Υπουργειο Παιδειας το λενε στο Υπουργικο Συμβουλιο μεταξυ τους). Το κηδειοχαρτο αναφερεται στην συγχωνευση σχολειων. Χωρις να εχει υπαρξει μια στοιχειωδης μελετη των δυσκολιων μετακινησης,προσαρμογης,εκμαθησης που θα υποστουν τα παιδια αλλα και χωρις στοιχειωδη κατανοηση της εκτοξευσης των ποσοστων ανεργιας των εκπαιδευτικων,η κυρια Διαμαντοπουλου αναψε το πυροτεχνημα της συγχωνευσης σχολειων. Γιατι; Γιατι,πολύ απλα,αυτό το κατασκευασμα επλασαν οι «φωτισμενοι» συμβουλατορες της! Αδιαφορωντας για την ετυμηγορια θεσμικων οργανων,όπως το Εθνικο Συμβουλιο Παιδειας, αλλα και για την συνεχιζομενη κακοποιηση των ελληνικων νοικοκυριων, καλουπωνει την νεολαια στις ιδεες της για την παιδεια και όχι το αντιστροφο! Επιτελους,η παιδεια είναι ένα συνταγματικα κατοχυρωμενο δημοσιο αγαθο,που πρεπει το κρατος να επιτρεπει την παροχη του με κάθε δυνατο τροπο και όχι να εφευρισκει μεθοδους για να το περιοριζει.
Αλλα η υποκρισια και στη συγκεκριμενη περιπτωση δεν εχει ορια.Η κυβερνηση που εκοπτετο για την αποκεντρωση και δημιουργησε ολοκληρο υπουργειο Περιφερειακης Αναπτυξης,αποδεικνυει με αυτό το μετρο ότι εγκαταλειπει στη μοιρα τους τα χωρια της επαρχιας,αποκοπτοντας τους κάθε δεσμο με υποψια προοδου,δηλαδη με τα νεα μυαλα. Και το αποκορυφωμα της φαυλοτητας; Η σοσιαλιστικη,προοδευτικη,φιλελευθερη,μεγαλη δημοκρατικη παραταξη φουσκωνει τα πανια του ρεβανσισμου της και αγγιζει το απογειο της εκδικητικοτητας,αναφεροντας πως,εάν μαθητες και εκπαιδευτικοι δεν συμμορφωθουν προς τας υποδειξεις,οι ωρες μαθηματων θα συμπληρωθουν τα σαββατοκυριακα και τους καλοκαιρινους μηνες!

Λυπουμαστε,αλλα κάθε εκδηλωση αντιστασης θα τιμωρειται παραδειγματικα.Γι΄αυτό, σκασε και κολυμπα.

Τριτη,αλλα όχι τελευταια καταπως φαινεται,ταφη της ελληνικης παιδειας,το περιβοητο θεμα με την διανομη πανεπιστημιακων συγγραμματων.Το Γραφειο Κηδειων αποφασισε να αλλοιωσει τον χαρακτηρα της δημοσιας δωρεαν παιδειας,οριζοντας ως παροχη συγγραμματων την διανομη ενός μοναχα βιβλιου.Εστω ότι αποδιδουμε το συγκεκριμενο μετρο στο γενικοτερο πλαισιο συμμαζεματος των οικονομικων του κρατους. Ποση ηλιθιοτητα μπορει να κυριαρχει σ’αυτό το στρατηγικης σημασιας υπουργειο,ώστε να μην αντιλαμβανεται ότι για να υπαρχουν περισσοτεροι του ενός τομοι για ένα μαθημα,προφανως θα εξυπηρετουν την ολοκληρωμενη διδασκαλια του! Αλλα και τουτο εντασσεται στο πλαισιο της αποσπασματικοτητας και της προχειροτητας,με την οποια εκτελουνται όλα από τον συγκεκριμενο θιασο-τραγελαφο. Και το γελοιον επιχειρημα που χρησιμοποιει το Γραφειο Κηδειων; Θελει να καταπολεμησει τα εκδοτικα συμφεροντα…Ασφαλως,ο Σακκουλας είναι ο ιδιοκτητης των μεγαλοεφημεριδων και μεγαλοκαναλιων της Ελλαδας…

Η μεθοδευμενη προσπαθεια πνευματικου ευνουχισμου του ελληνικου λαου θα πρεπει πρωτα να περασει από τις συμπληγαδες των ιστορικων εθισμων του.Κι αυτοι λενε: Καμια περικοπη στην γνωση,στην παιδεια,στον πολιτισμο,στην ελευθερια.

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ



Η Ιστορια,λενε,δημιουργειται από τα γεγονοτα.Μικρα,μεγαλα,κοινωνικα,παρα-κοινωνικα.Η αλήθεια όμως είναι διαφορετικη. Η Ιστορια γραφεται και δια-τυπωνεται στα προσωπα.Στις προσωπικοτητες που αυθυπερεβαλαν τον εαυτο τους και δεχτηκαν να εξωτερικευσουν την εσωτερικοτητα τους για έναν ανωτερο στοχο,που οι ιδιοι πολύ πιθανον δεν ηξεραν.
Πιθανοτατα νομιζαν ότι υπηρετουσαν έναν ταπεινο στοχο,όπως είναι να σωσουν τη ζωη τους και την οικογενεια τους.Πιθανοτατα νοσταλγουσαν το ζεστο συντροφικο χαμογελο και τα ανοητα παιδιαρισματα των καρπων τους,όταν με το ντουφεκι τους πορευονταν χωρις να ξερουν αν και ποτε θα γυρισουν.
Και σ’αυτό το σημειο είναι αναγκη να απονεμηθει η απαιτουμενη τιμη και το αναγκαιο δεος στον αγνωστο στρατιωτη.Στον στρατιωτη που στηριζε τους ηγετες χωρις να ονειρευεται ποτε να γινει και ο ιδιος ηγετης. Στον ανθρωπο,που περα από πολιτικες διεκδικησεις,υποταχθηκε στο προσταγμα της πατριδας του,γιατι την ειχε ταυτισει με την οικογενεια του,το χωριο του,τη ζωη του.Σ’ εκεινον,που,όταν τελειωσαν όλα αυτά,δεν γυρισε χαρουμενος πισω,γιατι ηξερε ότι θα κουβαλαει παντα στην πληγωμενη του συνειδηση εικονες αποκοσμες,απανθρωπες,αποκρουστικες. Σ’αυτόν,που,όταν τελειωσαν όλα αυτά,επελεξε το δρομο της σιωπης και της μοναξιας,φοβουμενος από την υπερμετρη αγαπη του μην μεταδωσει το «νοσημα» του πολεμου σε ολους εκεινους που λατρευει.
Αν τον εβλεπες τον αγνωστο στρατιωτη,ηταν απομακρος,δυστροπος,αντικοινωνικος.Αναρωτιοσουν αν ειχε χασει την ορεξη για ζωη.Στην πραγματικοτητα,όμως,στις επιπονες πεζοποριες,βουτηγμενος στα χιονια,ο αγνωστος στρατιωτης ειχε κερδισει την ορεξη για ζωη.Για μια άλλη ζωη όμως.Για την ζωη των αλλων.Των προσφιλων του προσωπων,για τους οποιους αγωνιστηκε και τους οποιους θελησε να κρατησει μακρια από ολο αυτό το μαρτυριο της βιας και της εξουθενωσης.Η μοναχικοτητα του ηταν η μονη λυση για να μην παγιδευσει την αγαπη του σε πολεμικες αναθυμιασεις. Ειδικα όταν αυτές ηταν εμφυλιες.
Σταλαγματιες μισους προσπαθησαν να φυτεψουν στην ψυχη του αγνωστου στρατιωτη. Και από τοτε ολη του η ζωη ηταν μια προσπαθεια να το αποδιωξει,να το καθαγιασει στην σφαιρα του οικογενειακου τραπεζιου.Ο αγνωστος στρατιωτης είναι ο αγνωστος εσυ,ο αγνωστος εγω,η αγνωστη Ελλαδα.
Μετα εγινε στρατιωτης στην ανυπαρξια της αναγνωρισης της κρατικης σπαρακτικοτητας.Ο πονος του αναγνωριστηκε σε ένα κακοτυπωμενο διπλωμα μιας απροσωπης αρχης ενός παραπεταμενου υφυπουργου που αδιαφορησε ακομα και να καταγραψει με ορθο τροπο το ονοματεπωνυμο του αγνωστου στρατιωτη. Η μαχη του τωρα ηταν το μεροκαματο,η φλογισμενη χαρακια αναμεσα στα δυο του ματια,μετα από την καταστροφη των χεριων του στα χωματα και τις λασπες. Δεν ζητησε ποτε αναγνωριση,ανταλλαγμα,ανταποδοση.Ηταν ένα καθηκον,που το εφερνε εις περας,ισως και ασυνειδητα-ποιος ξερει. Περα από κοινωνικες συμβουλες βοηθητικων βιβλιων και αγνοωντας παιδοψυχολογικους κομφορμισμους,νοιαζοταν περισσοτερο για τον βλαστο του απ’ότι φαινοταν στους υπολοιπους. Ισως καποια στιγμη να περιμενε ότι θα τελειωσει κι αυτή η μαχη,για να αρχισει η ανεμελια και να πραγματωθει η λαχταρα μιας ελευθερης αγκαλιας. Ας μην ξεχναμε όμως,ότι ηταν και είναι στρατιωτης. Και για έναν στρατιωτη οι μαχες δεν τελειωνουν ποτε.
Γιατι όταν τελειωσε η μαχη με τη βια και η μαχη με την καθημερινοτητα,ξεκινησε η μαχη με την αδρανεια,τις εμμονες,τον Χρονο.Η πιο δυσκολη μαχη από την αρχη του πολεμου της ζωης.Επρεπε να καθυποταξει αυτό το βαριδι,επειδη ηταν παντα ασυμβιβαστος. Για τον αγνωστο στρατιωτη δεν υπαρχει λογικη εξελιξη των πραγματων.Υπαρχει μονο καθοριστεα-από τον ιδιον και μονο-πραγματικοτητα. Υπαρχουν αρχες και νομοι που θεσπιζει ο ιδιος,για να μπορει να λατρευει συνεχεια την υπαρξη του,δηλαδη την οικογενεια του.Η λογικη είναι ένα ακομα εμποδιο.Το μεγαλυτερο ισως εμποδιο μπροστα στην εξακολουθηση της αγαπης και της αφοσιωσης.Της σκληρης,κακοπελεκημενης αφοσιωσης,χωρις φτιασιδια και στολιδια,αυθεντικη,στερεα,καθαρη,αγια.
 Ο αγνωστος στρατιωτης καταφερε να  νικησει την λογικη και τον χρονο όμως. Ακομα και αν οι βιολογικες αποδειξεις εργαστηριακων μετρησεων καταδεικνυουν το αντιθετο,εκεινος προσπερασε με λεβεντια και περιφρονηση το πεπερασμενο της κτιστοτητας,για να δωσει την μαχη της συγχωρεσης. Και είναι μαλλον βεβαιο ότι θα την κερδισει,γιατι θεωθηκε ηδη στο προσταδιο της θειας κοινωνιας,στην οικογενεια.
Και αν θα θελει,ο αγνωστος στρατιωτης,να τον θυμομαστε,τουτο θα είναι γι’αυτό που λεει ο Γιαννης Ριτσος στο «Επιλογικο» του:
«Να με θυμοσαστε-ειπε.Χιλιαδες χιλιομετρα περπατησα,
χωρις ψωμι,χωρις νερο,πανω σε πετρες κι αγκαθια,
για να σας φερω ψωμι και νερο και τριανταφυλλα.»


Μπαρμπα-Πετρο,σου ανηκουν «του Θεου τ’αστροπεριχυτα περιβολια»…

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

ΑΓΙΑ ΔΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Η ΑΠΟΤΕΦΡΩΣΗ


Την τελευταια εβδομαδα δυο τραγικα γεγονοτα εχουν δωσει την αφορμη να συνειδητοποιησουμε την πληρη καταλυση των αξιων που καθιστουσαν συνεκτικο ως τα τωρα τον κοινωνικο ιστο.Των αξιων που σαρκωθηκαν στην ελληνικη κοινωνια τους δυο τελευταιους αιωνες,εγκατεστημενες στανικα και προχειρα.

Τα γεγονοτα,στα οποια αναφερομαι,είναι ο τραγικος θανατος των δυο νεαρων αστυνομικων,στην προσπαθεια καταδιωξης ενοπλων ληστων, και η διαχειριση των 300 μεταναστων της Υπατιας από πολιτικης πλευρας. Οι αξιες-θεμελια του δυτικου πολιτικου και πολιτιστικου προταγματος που συνδεονται αναποσπαστα με τα συγκεκριμενα γεγονοτα είναι ο ανθρωπισμος και η ανοχη(tolerance) στην διαφορετικοτητα,όπως αντικατοπτριζεται κοινωνικα στην εννοια της πολυπολιτισμικοτητας.

Οι δυτικες κοινωνιες,επηρεασμενες από τα διδαγματα του Διαφωτισμου και τις πρακτικες της Γαλλικης Επαναστασης,στηριχθηκαν στις παραπανω αξιες,προκειμενου να καταρτισθει το «κοινωνικο συμβολαιο»,μια παρηλλαγμενη δηλαδη ανοχη καταπιεσης του εξουσιαζομενου από τον εξουσιαστη.
Πρωτα απ’όλα,στην προσπαθεια να αντικαταστησει την ταξικοτητα του διαχωρισμου ευγενης-απλος πολιτης,ο Διαφωτισμος υπερτονισε τα ατομικα δικαιωματα και τα κατοχυρωσε στην ηθικη βαση του ανθρωπισμου.Της αντιληψης,δηλαδη,ότι κάθε ανθρωπος αξιζει την ιδια ποιοτητα και ποσοτητα σεβασμου της αξιοπρεπειας του και της εμφασης στην προαγωγη της ανθρωπινης συνεργασιας και συναδελφωσης. Η αλληλεγγυη προς τον αδυναμο και αδικηθεντα εγινε η σημαια της νεας εποχης.
Προχθες,όμως,στου Ρεντη,σκοτωθηκαν δυο-ακομη-«μπατσοι». Το κοινωνικο συμβολαιο πετυχε να δημιουργησει ένα άλλο διπολο,στο οποιο απογυμνωνεται η ταση για ανθρωπισμο.Πολιτες-αστυνομικοι.Οι πρωτοι μαχονται τους δευτερους,γιατι εκεινοι αντιπροσωπευουν αναγκαιως την βιαιη οψη μιας κατά τ’ αλλα ομαλης κοινωνικης συμβιωσης.Γιατι στην τελικη,διεξοδος αντιμετωπισης του κακου μας εαυτου δεν μπορει να είναι η αυτοκριτικη,αλλα η αυτοκαταστροφη μεσα από την στοχοποιηση μιας φαντασιωδους Αντι-κοινωνιας.
Γι’αυτόν ακριβως το λογο,τον θανατο των δυο αστυνομικων ακολουθησε η ενεργοποιηση των διαβαθμισμενων αντανακλαστικων μας για τον ανθρωπισμο.Εξ’ορισμου για ορισμενους,η ζωη των αστυνομικων εχει μικροτερη αξια,γιατι με το επαγγελμα τους επελεξαν να είναι αντιθετοι στο κοινωνικο θελημα,αν υφισταται ακομη κατι τετοιο.Γι’αυτό δεν κινητοποιηθηκαν Πολιτεια και Κοινωνια των Πολιτων,ενώ δυο μελη τους απωλεσαν βιαια το αναφαιρετο δικαιωμα της ζωης. Τα διαφορετικα μετρα και σταθμα είναι αλλωστε ιδιον του ελληνικου γονιδιωματος. Έτσι,η λυπη και η συμπαρασταση μετρωνται σε πρωτοσελιδα εφημεριδων και σε κοκκινομαυρες αφισες ανελεητης εκδικητικοτητας. Και αυτά,στην περιπτωση των αστυνομικων επικαλυπτονται από το «αποτροπαιο καθηκον τους». Μια συλλογικοτητα που δεν σεβεται τις δικλειδες ασφαλειας της και δεν πραττει το αυτονοητο,να προσμετρα το ιδιο την κάθε ανθρωπινη υπαρξη.
Ανθρωπισμος μετριος με γαλα,δηλαδη.

Ερχομαστε τωρα στην δευτερη χιμαιρικη σχεση.Υπατια-πολυπολιτισμικοτητα.

Ετερο στηριγμα της αγιας δυτικης κοινωνιας υπηρξε η ανοχη στην διαφορετικοτητα.Η προτιμηση της αποχης από την τριβη των καθημερινων σχεσεων και η προτιμηση της σιωπης,ως ασφαλες μεσον που δεν κινητοποιει διαδικασιες και δεν θιγει την ηρεμια του καθωσπρεπεισμου. Δημιουργηθηκαν ετσι κοινωνιες που στηριχθηκαν στην αδιαφορια και όχι στην επιλογη,στην ανοχη και όχι στον συνειδητο σεβασμο. Επιβληθηκε το ιδεολογημα,κατ’αυτόν τον τροπο,της πολυπολιτισμικοτητας.Μιας αποδοχης,βιαιης τις περισσοτερες φορες,μιας αναποτρεπτης συνυπαρξης και όχι συμβιωσης,καθως η εννοια του βιου εμπερικλειει το στοιχειο της συνειδητοτητας. Ο ανθρωπος αναγκαστηκε να συμβιβαστει με την ιδεα ότι πρεπει να επικροτει την πολυπολιτισμικοτητα,με αποτελεσμα να μην επιθυμει να την γνωρισει σε βαθος αλλα απλως να δεχεται την υπαρξη της. Καταληγουμε,λοιπον στο συμπερασμα,πως τουτη η αξια δεν προηλθε από την γενεσιουργο βαση της κοινωνιας αλλα από κρατικα οφιτσια,και γι’αυτό σημερα παρακολοθουμε την καθημερινη φθορα της.

Χαρακτηριστικο παραδειγμα οι 300 μεταναστες-παρανομως εισελθουντες- του μεγαρου της Υπατιας.Αξιοσημειωτο είναι ότι σε σφυγμομετρησεις καταδειχτηκε ότι το 50% των ερωτηθεντων Ελληνων επιθυμει την απελαση των μεταναστων και το υπολοιπο 50% την αμεση νομιμοποιηση τους. Ολοι μας,δηλαδη,βαδιζουμε στον ιδιο δρομο.Ολοι θελουμε να βαλουμε το προβλημα,για μια ακομη φορα, «κατω από το χαλι», να εφαρμοστει μια αμεση αποτελεσματικη λυση που θα ακυρωσει προσωρινα το προβλημα,για να «τελειωνουμε». Κανεις δεν επιθυμει την επανεξεταση των αρχων που διαπνεουν την κοινωνια,την επανεπεξεργασια της «πολυπολιτισμικοτητας».Μπορει αυτή να εξακολουθησει να είναι ένα νεφελωμα ηρωισμου εν ειδει κουδουνιστρας για τους εκαλιωτες μεγαλο-ψευδο-προοδευτικους; Η μήπως οφειλει να είναι μια σταση ζωης που θα ευνοει την διαδοση αλλοτριων ιδεων και την διακινηση ελευθερων ανθρωπων,με πρωταρχικο σεβασμο στην εθνικη κυριαρχια και ομοιογενεια;

Η ανανεωση των παρωχημενων αξιων είναι αποδειξη ζωντανιας στις υγιεις κοινωνιες.Φυσικα,ο ανθρωπισμος και η πολυπολιτισμικοτητα δεν προοριζονται για πολτοποιηση,αλλα για επανερμηνεια.Για απομακρυνση από τον δυτικοτροπο χρωματισμο τους και για νοηματοδοτηση από την ιδια την κοινωνικη βαση.
Πρωτιστως όμως,χρειαζονται θεσμικες λυσεις.

Αναδιοργανωση,αναγνωριση,κριτικη και επιβραβευση-κοντρα στο ρευμα-των αστυνομικων δυναμεων.Μεταναστευτικη πολιτικη στηριγμενη στην ποσοστωση,ενσωματωση,σεβασμο,ασφαλεια.

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

ΟΙ ΛΟΥΜΠΕΝ ΥΠΑΚΟΥΟΙ( Ή Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΛΟΥΜΠΕΝ ΑΝΥΠΑΚΟΥΟΥ)



Την Κυριακή δημοσιεύτηκε ένα άρθρο του Στέφανου Μάνου στην εφημερίδα «Καθημερινή» με τίτλο «Οι λούμπεν ανυπάκουοι»,από το οποίο παραθέτω ένα αποσπασμα:
«Η κοινωνική ανυπακοή στο κράτος δικαίου είναι απολυτως θεμιτη για την αποκατασταση αδικιων η τη διορθωση κακων νομων κατω από μια απαραβατη προυποθεση: ότι οι ανυπακουοι αποδεχονται τις συνεπειες που προβλεπει ο νομος….Σε μας οι λουμπεν ανυπακουοι του δηθεν(sic) κινηματος «δεν πληρωνω» δεν πληρωνουν το εισιτηριο η τα διοδια,αλλα δεν μπορουν να ανεχθουν ότι θα κληθουν να πληρωσουν προστιμο….Περιθωριοποιηστε τους.»
Να υπενθυμισω επισης ότι ο κυριος Μανος(ο οποιος εχει,βεβαιως,διατελεσει υπουργος),καθ’ολη τη διαρκεια των απεργιακων κινητοποιησεων των εργαζομενων στα Μεσα Μαζικης Μεταφορας προτεινε να διωχθουν οι εργαζομενοι για απιστια κατά του κρατους,απορριπτοντας το μετρο της πολιτικης επιστρατευσης προφανως ως ιδιαιτερα επιεικες.
Η γυμνια της εξουσιας αποκαλυπτεται καθως προσπαθει να γαντζωθει απεγνωσμενα από επιφασεις νομιμοτητας.Είναι προφανές ότι τον κύριο υπουργό δεν τον ενδιαφέρει ότι ίσως-και πραγματι σ’ένα μεγαλο ποσοστο-οι απεργιες κομιζουν ιδιαιτερο κοινωνικο κοστος,σε συνδυασμο με την συγχυση που υπαρχει αν οργανωνονται από τον εργαζομενο που απομυζαται η από τους συνδικαλοπατερες που ξεβολεύονται.Όχι βέβαια.Αυτό που ενδιαφέρει τον κύριο υπουργο είναι να τιμωρηθει παραδειγματικα οποιος διασαλευει την ανεση της εξουσιας.Να καταδειχθει η ευθυνη του πολιτη όχι απεναντι στο κοινωνικο συνολο,στην συλλογικοτητα,της οποιας την ευρυθμη λειτουργια οφειλει ο καθενας να εξυπηρετει,αλλα απεναντι στο κρατικο λομπυ,απεναντι στους εκπροσωπους του,απεναντι στους νομιμως παρανομουντες.
Ας έρθουμε τωρα στους «λουμπεν» ανυπακουους.Σε εκείνους,οι οποιοι,κατά τη γνωμη του κυρίου Μανου,ισως για να μην φαινονται υποτακτικοι σε καιρους που ολοι αντιστεκονται,ισως γιατι εχουν πληξει στη ζωη τους από την καθημερινοτητα,ισως γιατι «ετσι κανουν ολοι»,εχουν αποφασισει να εναντιωθουν στην καταστολη των δικαιωματων που επιχειρει η κυβερνηση.Μάλλον δεν εχει εικόνα των πραγματων οποιος προβαινει σε τετοιες δηλωσεις.Μαλλον δεν συγκινειται από το πληθος ετεροκλητων ανθρωπων,διαφορετικων πολιτικων πεποιθησεων και καταβολων,που εχουν αποφασισει να συστρατευθουν στον κοινο στοχο της σωτηριας του λαου και της πατριδας.Και αυτή η συστρατευση εκφραζεται και από την παλλαικη στηριξη στο κινημα «δεν πληρωνω»,και από την ομοφωνη συμμετοχη στις πανεργατικες απεργιες(και όχι των κομματικα περιχαρακωμενων),και από το γενικοτερο κλιμα αντιδρασης στις βαναυσες πολιτικες που προσπαθει να περασει μια ανομιμοποιητη κυβερνηση.
Να ειμαστε ολοι σιγουροι ότι δεκανικια που θα επιχειρουν να δωσουν αλλοθι ηθικης χροιας στις-προκαθορισμενες-κυβερνητικες επιλογες θα υπαρξουν πολλα,προερχομενα από τον παλαιοκομματικο χωρο.Είναι εκεινοι που εχουν πεισει ένα συντηρητικο κομματι της κοινωνιας ότι «επρεπε να μπει επιτελους καποιο χαλιναρι» και το μνημονιο είναι «η μοναδικη διεξοδος της Ελλαδας». Είναι οι ιδιοι που θα συμφωνουσαν στην εφαρμογη συνταγματικης διαταξης που θα καθιερωνε την αναγκη ισοσκελισμενου προυπολογισμου,με αποτελεσμα τα έσοδα,το προσημο των οποιων θα είναι αρνητικο για την επομενη δεκαετια,να επηρεαζουν και τα εξοδα(μισθους,συνταξεις),με το προσημο τους να ακολουθει κι αυτό αρνητικο.Δηλαδή «haircut» κυριολεκτικο.

Γιατι σε ποιον θα απομεινουν μαλλια μετα από τετοια αφαιμαξη;

Συνεπώς,ας κατανοήσουν οι «υπακουοι», ότι ολοι εμεις οι «λουμπεν» ανυπακουοι ποθουμε κατι ανωτερο από την αποφυγη της πληρωμης 2,80 ευρω στα διοδια και θυσιαζουμε κατι περισσοτερο από την ηρεμια που μας παρεχει η τυφλη υποταγη στην τυπικη κρατικη α-νομιμοτητα. Ποθουμε την κοινωνικη δικαιοσυνη και την μετοχη στο πολιτικο παιχνιδι με ισους ορους,και κυριως με ορους ενοτητας.Κι αυτή η ενοτητα είναι που ταρασσει συγκορμα τα βαθια ριζωμενα δεντρα της κομματοκρατιας. Θυσιαζουμε την ευκολη επιφανειακοτητα που μας παρεχουν τα οργανα των κρατικων υπηρεσιων(ΜΜΕ) και διεισδυουμε στην δυσκολια που εμπεριεχει η αντισταση.

Κανέναν δεν εχει πληξει τοσο η κριση ώστε να μην εχει 1 ευρω να πληρωσει το εισιτηριο.Αυτο που εχει πληγει ανεπανορθωτα είναι η αξιοπρεπεια των Ελληνων και το δικαιωμα τους σε μια ελευθερη ζωη.

Και ας το συνειδητοποιησει ο κυριος Μανος,αυτό δεν κοστολογειται….

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ



Πρόσφατα,ανατρίχιασε ολόκληρη η Ελλάδα από τα απρόσμενα και πρωτοφανή φαινόμενα βίας που εκτυλίχθηκαν στο μεγάλο ποδοσφαιρικό ντέρμπυ.
Η παραπάνω πρόταση θα μπορόυσε να συνιστά την αρχή ενός καλοδιατυπωμένου παραμυθιού που διαβάζεται σε τελετές μύησης συνδεδμιτών.Το τραγικό της υπόθεσης,όμως,έιναι ότι θα μπορουσε καλλιστα να αποτελει δηλωση παραγοντα συγκεκριμενης ομαδας,εις ενδειξη ακατασχετης μαγκιας και ψευδεπιγραφου σοκ.
Η πραγματικοτητα είναι ότι ολοι γιναμε μαρτυρες μιας ακομη πτυχης ενός χιλιοπαιγμενου εργου.Αλλωστε,στην Ελλαδα το γηπεδο είναι ο,τι είναι οι αρενες ταυρομαχιων σε καποιες περιοχες στην Ισπανια.Εχουν στηθει,επι τουτου,για να παραγουν και να προαγουν τη βια.Ο κοσμος δεν ενδιαφερεται για το αθλημα,ενδιαφερεται για το ποσο πιο βιαιο μπορει να γινει.
Σ’αυτό το σημειο,ολοι θα ηταν δυνατον να αντεπιχειρηματολογησουν λεγοντας,πως η πλειονοτητα του φιλαθλου κοσμου επισκεπτεται το γηπεδο και υποστηριζει μια ομαδα,γιατι πιστευει ότι «παιζει την καλυτερη μπαλα».Αν ηταν όμως ετσι τα πραγματα,δεν θα ακουγονταν από τις εξεδρες επευφημιες κατά τη διαρκεια των γνωστων κοκορομαχιων μεταξυ ποδοσφαιριστων,αλλα αποδοκιμασιες.Δεν θα εφταιγε εξ αρχης για όλα ο διαιτητης,αλλα ισως και η κακη αποδοση της ομαδας.Δεν θα κατηγορουσε ο «μεσος φιλαθλος» την αστυνομια για την-πραγματικα-συχνη ριψη δακρυγονων,αλλα θα διαμαρτυρετο περισσοτερο για την ανυποφορη ριψη καπνογονων και την μονιμοτητα της παρανομης εισοδου μπαχαλακηδων.
Τουτα όλα προς απαντηση ολων εκεινων που υποστηριζουν ότι η σιωπηρη πλειοψηφια αποδοκιμαζει τετοια φαινομενα.Καποια στιγμη,σε αυτόν τον τοπο,οφειλουμε να κατανοησουμε ότι δεν νοειται αποδοκιμασια εκφρασθεισα σε ανυπαρκτα ντεσιμπελ.Ο βαυκαλισμος αυτος συνιστα ακομη μια εκφανση της εγγεγραμμενης γονιδιακα ευθυνοφοβιας,η οποια παντα θα βρει αλλους να επιρριψει τις ευθυνες και παντα θα καταληξει σε ερωτηματα του τυπου: « Μα τι κανει η πολιτεία;»
Όσοι ρωτουν κάτι τέτοιο δεν δυνανται να αντιληφθουν ότι δεν μπορει να θεσει τελος στη βια εκεινος που την πυροδοτει.Ισως όχι σε αμεσα πραγματικο επιπεδο,αλλα στο επιπεδο της ποδοσφαιροποιησης της πολιτικης ζωης και του φανατισμου σε κάθε πτυχη της.Ποιο κρατος θα σταματησει τη βια,όταν εχει ως μονιμο χαρακτηριστικο του την πολωση; Ποια πολιτεια θα λαβει μετρα,όταν θα χρειαστει να δυσαρεστησει πιθανους ψηφοφορους της εκλογικης βασης; Ποιος υπουργος θα λυσει μια για παντα χρονιες εστιες αποπροσανατολισμου και διασπασης της κοινωνιας,όταν αυτά εξυπηρετουν την ενασχοληση με θεματα διαφορετικα από τα ουσιωδη;

Και αυτό είναι προφανές.Γιατι,πριν εξεγερθει με αιμοσταγεις διαθεσεις ολοκληρη η χωρα για ένα ακυρωθεν γκολ,τα αντανακλαστικα μας για ακυρωθεισες ζωες δεν ηταν τοσο ανεπτυγμενα.

Επίσης,μήπως μπορούν να αποκηρύξουν τη βία οι δημοσιογράφοι,που παρατηρούνται τωρα να περιδιαβαινουν στα τηλεοπτικα παραθυρα αγωνιζομενοι για την εξυγιανση,ενώ τα πλειστα πρωτοσελιδα τους κυκλοφορουν με υπονοουμενα σεξουαλικου περιεχομενου και πολεμικες αναλυσεις; Εκείνοι,που εχουν κανει επιστημη την υποβαθμιση της βιας και εχουν μετατρεψει σε μισοστηλο ανεκδοτικο την φραση «έπεσαν και κατι ψιλές»;
Ακόμη,μήπως μπορούν να αποκηρύξουν τη βία οι διαφοροι κοινωνικοι φορεις(συνδικατα) καθως και ομοιοτροπως σκεπτομενα κομματα της αντιπολιτευσης; Οσοι θα εκβιασουν κάθε φορα το κοινωνικο κοστος και θα οικειοποιηθουν με περηφανεια τα εκαστοτε διαδραματιζομενα επεισοδια;
Ας μην καταφευγουμε συνεπως σε συνθηματολογίες για το τελος της βιας και προτεινουμε αποσπασματικες λυσεις,όπως εκεινες του θαραλλεου Πανου Μπιτσαξή,ο οποίος με ιδιαιτερο σθενος σκεφτηκε πως ισως πρεπει  να κλεισει η στροφιγγα της κρατικης χρηματοδοτησης στις ομαδες.Ειμαι σιγουρος πως εκεινη τη στιγμη ο Βαγγελης,ο Τζιγγερ και τα διαφορα παραρτηματα γελασαν με την ψυχη τους.
Ας μην απαιτουμε ακομη καταστολη της βιας,από μια κυβερνηση που τον τελευταιο έναν χρονο κυβερνα βιαια και ανομιμοποιητα,εγκρινομενη από ποσοστο μικροτερο του ενός τεταρτου του ελληνικου λαου.Άλλωστε, ο υπουργος Πολιτισμου,μετα τα επεισοδια στο θέατρο Τεχνης,ειχε κανει την ανεπαναληπτη δηλωση «το θεατρο δεν είναι γηπεδο»! Όπως φαινεται κατά τη γνωμη του,τα γηπεδα είναι κατι σαν τη Λωριδα της Γαζας.Αι εχθροπραξιαι επιτρεπονται…
Ας επιβαλλουμε όμως στους εαυτους μας να μην μας ξαναεπιτραπει να πουμε ότι δεν πειραζουν τα καπνογονα και τα δακρυγονα και τα μικρης κλιμακας επεισοδια,αφου το ποδοσφαιρο είναι «αρρωστεια».Ας δωσουμε στους παραγοντες το μηνυμα ότι το μαγαζακι τους,δεν μπορει να λειτουργει χωρις τους σταθερους του πελατες.Ας οργιστουμε απεναντι στην πολιτεια,που πιστευει ότι με αρτο και θεαματα θα μπορεσει να μας τραβηξει την προσοχη και να μας κραταει δεσμιους οπαδικων καφριλικιων.

Κυριοι,μεγαλωσαμε πια…


Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

ΦΑΙΔΡΟΤΗΤΑ + ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ=ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΡΕΞΤΕ…

Όλα ξεκίνησαν από ένα ενδιαφέρον βράδυ στο οποίο ο λαός παρακολουθούσε έξι ανθρώπους να παλεύουν να κερδίσουν την εύνοια του.Κάποιοι με ποσοστώσεις,κάποιοι με «ειλικρινείς απαντήσεις», κάποιοι με παλαιοημερολογίτικα τσιτάτα,κάποιοι χωρίς γραβάτα και με εσχατολογικές παρομοιώσεις,κάποιοι με ένα βαζάκι γεμάτο με τα ακάθαρτα νερά του Αχελώου..
Υπήρχε και κάποιος όμως που μας μαγνήτισε όλους με μια μαγική,εξωκοσμική,θεική φράση που μας έκανε να κοιμηθούμε πολύ καλύτερα εκείνη την νύχτα…
« ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ».
 Πού να ήξερε ο κύριος Παπανδρέου ότι αυτή η απόλυτα ασυλλόγιστη κουβέντα του θα στοίχειωνε την πολιτική του εξέλιξη.Το πλέον δυστυχές όμως στην όλη υπόθεση είναι ότι οι πολίτες,θαρρείς και συνηθισμένοι τόσα χρόνια σε αθώα ψέματα,προσπέρασαν το ασύστολο τούτο ψεύδος,δίνοντας άφεση αμαρτιών στον κατ’επάγγελμα εξαπατητή.
Αργότερα,καθώς άρχισε ο πρωθυπουργός να καταλαβαίνει ότι πολιτική δεν είναι η επιλογή αστοιχείωτων που θα πάνε με αθλητικά παπούτσια στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να κερδηθεί το παιχνίδι των εντυπώσεων,αλλά πραγματική προσπάθεια ικανοποίησης αναγκών της συλλογικότητας,και κατόπιν εντολών περισσότερο δεσμευτικών από εκείνη του ελληνικού λαού,προχώρησε στις γνωστές βίαιες περικοπές μισθών,συντάξεων και αξιοπρέπειας.
Κάπου σ’αυτό το σημείο,ανασύραμε στη μνήμη μας φωτογραφίες ενός παθιασμένου επαναστάτη,μπροστάρη σε κινητοποιήσεις θλιβερών συντεχνιών,επιζητώντας διαιώνιση της ελληνικής παρακμής.Ανασύραμε εικόνες πανηγυρικής συμμετοχής σε συλλαλητήρια,κρατώντας πανό με συνθήματα όπως «δεν θα περάσει».Κοιτάζοντας καλύτερα,διαπιστώνουμε ότι είναι το ιδιο προσωπο που σημερα ευαγγελιζεται την σωτηρια αποστολη του ως εξυγιαντης της κοινωνικης σαπιλας και καταστροφεας της ιδιας διαφθορας με την οποια συντασσετο λιγους μηνες πριν.Λιγους μηνες πριν βολευτει στην καμαριλα και την ομορφη εξουσια του.
Ο λαός δέχθηκε και αυτό το δείγμα αναξιοπιστίας.Το γιατί παραμένει αναπάντητο.
Καθώς η λαίλαπα εξαπλώνετο,ένα θρυλικό αντάρτικο έλαβε χώρα στην πληγωμένη πολιτική ζωή της Ελλάδας που μας έκανε περήφανους.Στην μισητή Άνγκελα Μέρκελ,ύψωσε το-σπιθαμιαίο-ανάστημα του ο πρωθυπουργός μας.Αλήθεια,πόσο εύκολο είναι,όταν ξέρεις ότι η φωνή σου θα απορροφηθεί από τους τοίχους και δεν θα σου ζητηθεί ποτέ να εφαρμόσεις στην πράξη τις μεγαλοστομίες σου,να μάχεσαι για το συλλογικό καλό,εμφανιζόμενος ως ισχυρό ανάχωμα σε ήδη αποφασισμένες καταστάσεις.
Και πάλι όμως,οι πολίτες,φυσικά μεσα από την εντονη παρερμηνεια και παραπληροφορηση των συνεργαζομενων εκδοτικων ομιλων,αδιαφορησαν για την εξοφθαλμη κοροιδια.
Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή αποτίναξης ή όχι του ελληνικου ραγιαδισμου.Πριν λιγες ημερες η τροικα,ξεκαθαριζοντας ποιος είναι το αφεντικο του ελληνικου προτεκτορατου,προτεινε επιβαλλοντας την ιδιωτικοποιηση παραλιων και εκτεταμενης δημοσιας περιουσιας,αποσιωπωντας τα μνημεια,σκεπτομενη ότι δεν ειμαστε ιδιαιτερα εξουθενωμενοι για να πουμε «ναι» και σ’αυτό.Ο ταλαντουχος κυβερνητικος θιασος φυσικα δεν εχασε την ευκαιρια να μας αποδειξει την ευαισθησια του και την ικανοτητα του να παραδιδει συνεχως νεες παραστασεις,σπευδοντας να κατακεραυνωσει εκεινους για των οποιων την ελευση πανηγυριζε λιγους μηνες πριν.
Ποιος μπορει,αλλωστε,να ξεχασει ότι το μνημονιο ειχε εμφανιστει ως η συστατικη πραξη επανιδρυσης σε υγιεις βασεις του ελληνικου κρατους; Ποιος μπορει να ξεχασει ότι ο υπουργος Οικονομικων ειχε συνυπογραψει την προστασια των κυριαρχικων μας δικαιωματων; Όπως φαίνεται εκ των υστερων,η διαχειρηση της δημοσιας περιουσιας δεν θεωρειται αναπαλλοτριωτο κυριαρχικο δικαιωμα.
Η πληρης και μεθοδευμενη εξαπατηση του ελληνικου λαου σταδιακα αποκαλυπτεται.Το ερωτημα που προβαλλει είναι αν θα παραμεινουμε και τωρα αμετοχοι στην ανομιμοποιητη ασκηση βιαιης εξουσιας.Γιατί,είναι πλεον δεδομενο,ότι δεν μπορουμε να βασιστουμε στο ηθος των βουλευτων που εξελεγησαν για να αντιπροσωπευουν το Εθνος.Ολοι ξερουν πως ο βουλευτης αντιπροσωπευει και κατευθυνεται από τις διαθεσεις του αρχηγου του,για να τον ξαναβαλει στο εκλογικο ψηφοδελτιο.Στο μονο που μπορουμε να βασιστουμε είναι στον ασβεστο ανθρωπινο ποθο για αληθεια και στην καταφωρη παραβιαση του,που εχει εντεχνα συντελεστει.

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

ΤΖΑΜΠΑΤΖΗΔΕΣ,CAYENNE KAI VIA ABSOLUTA


Η πόλωση είναι ίδιον του ελληνικού πολιτικού συστήματος.Καλλιεργείται φασιστικά και συστηματικά ένα νοσηρό κλίμα τεχνητης αντιπαραθεσης σε επιπεδο όχι ιδεων,αλλα ιδεολογηματων.Νεφελωματων,δηλαδη,ασυνδετων αοριστολογιών.Χρόνια τωρα κυριαρχούν στην Ελλάδα διπολισμοι: Δεξιά-Αντιδεξιά,Δυτικισμός-αντιδυτικισμος,πατριωτισμος-αντιπατριωτισμος…
Ενσυνείδητα καλλιεργείται τωρα από τις κυβερνητικες δυναμεις ένα ακομη τεχνητο διπολο νομοταγους-αντινομοταγους πολιτη.Ειναι πραγματικα αδιανοητο πως σε καιρους εκτακτης αναγκης,όπως είναι αυτοι που βιωνει σημερα η χωρα,καποιοι επιμενουν στη διχονοια,προκειμενου να επιτυχουν τη μεγαλυτερη κομματικη συσπειρωση του θλιβερου ακροατηριου τους.Ετσι,υπουργοι της κατ’επιφασιν κυβερνησης σπερνουν αισθηματα διχασμου στην κοινωνια,δειχνοντας με το δαχτυλο ορισμενους που υποτιθεται διασαλευουν την συνεκτικοτητα του κοινωνικου ιστου.
Μαλλον οι συγκεκριμενοι κυριοι δεν ειχαν ποτε στο σπιτι τους καθρεφτη.Γιατι αν ειχαν,θα μπορουσαν να αντιληφθουν ποιοι είναι εκεινοι που υπονομευουν την κοινωνικη αλληλεγγυη και διαλυουν κυριολεκτικα τις αυτονοητες κοινωνικες κατακτησεις.
Οι τροποι που χρησιμοποιουν οι τροικουπαλληλοι για να φανατισουν τα πληθη είναι αξιοσημειωτοι.Η λογικη τους στηριζεται στον παραλογισμο.Καταφανέστατα,λοιπον, ο κυριος Ρεππας αποκαλει τζαμπατζηδες εκεινους που αρνουνται να πληρωσουν το εισιτηριο στα ΜΜΜ και σηκωνουν τις μπαρες στα διοδια, ενώ,από την άλλη μερια,ο κυριος Καστανιδης (Υπουργος Δικαιοσυνης-ποσο ατοπο!),τοποθετει στο εδωλιο συγκεκριμενο τυπο αυτοκινητων,οριζοντας ότι οι ιδιοκτητες τους θα τυγχανουν ιδιαιτερης περιποιησης…
Ντροπή σας,τζαμπατζηδες,που αρνείστε να πληρωσετε την αυξηση της ταξεως του 40% που σας επιβαλλουν οι δανειστες μας,που τοσα χρονια υποθηκευαν το μελλον του τοπου,για να χρησιμοποιησετε πεπαλαιωμενα μεσα μεταφορας,με κακη συνδεση και βραδυπουσα κυκλοφορια! Ντροπή και στους φίλους σας που εναντιωνονται στα διοδια,για να μην αντιμετωπισουν δρομους-καρμανιολες και χωρις να εχουν εναλλακτικη επιλογη οδικου δικτυου!
Ντροπή και σε σας,ιδιοκτητες καταπτυστων τζιποειδων,που ωρυεστε ότι υπαρχει και περιπτωση να εχετε αποκτησει το αυτοκινητο με τον μοχθο σας και που υποστηριζετε ότι η επιχειρηση σας είναι ενας ακομη ορός που κραταει στην ζωη την ταλαιπωρη ελληνικη οικονομια!
Όλα αυτά μπορει να ακουγονται αστεια,αλλα είναι η παρα-λογικη βαση στηριξης των επιχειρηματων της κυβερνησης.Της οποιας,φυσικα,απωτατος και ανωτερος στοχος είναι η γλοιωδης διατηρηση της εξουσιας.Γι’αυτό και προτίθεται να θεσπισει ιδιώνυμο ποινικό αδικημα ¨σηκωματος μπαρας¨ και ¨απληρωτου εισιτηριου¨.Σε σοβαρα κράτη θα ντρέπονταν και μόνο στη σκεψη τετοιων ρυθμισεων.
Ο εκφοβισμός όμως και ο κλασικος ελληνικος «βουρδουλας» είναι φανερο ότι δεν ιδρωνει τα αυτια των Ελλήνων πολιτών.Την επανάσταση που γεννιεται καμια προσωρινη κρατηση δεν θα μπορεσει να την καταπνιξει.Ο κοσμος εχει συναισθηση ότι ενεργει υπο καθεστως via absoluta,απολυτης δηλαδη βιας, κυβερνητικης βιας που εξαναγκαζει τον λαο σε συμπεριφορες παρα την θεληση του.Εκτος κι αν ενας ακομη παραλογισμος μπορει να είναι ότι οι πολιτες ηθελαν το μνημονιο…
Όπως,λοιπόν,οποιος ενεργει υπο καθεστως επιβαλλομενης βιας εχει δικαιωμα να αναιρεσει τα αθελητα αποτελεσματα των πραξεων του,ετσι και εμεις εχουμε το δικαιωμα να απαιτησουμε την αξιοπρεπεια μας και την επαναφορα στην ζωη.Γιατί,αναμφιβολα,τωρα ειμαστε μια χωρα σε κωμα…
Μήπως,τελικά,το δίλημμα που συσπειρωνει γυρω του πληθος ανθρωπων απεξαρτημενων από κομματικα γκρουπουσκουλα είναι κυβερνητισμος- αντικυβερνητισμος; Και μήπως γι’αυτό τρομαζει;

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

ΑΠΕΙΘΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΟΔΙΑ

Διάβαζα τις προάλλες ότι ο Υπουργος Υποδομων,κυριος Ρεππας,για να διαφυλαξει την ανεμποδιστη τηρηση του νομου και για να καταστησει σαφη την ευνομια του ελληνικου κρατους,θα παραδωσει στις κατασκευαστριες εταιρειες των οδικων δικτυων τα ονοματα εκεινων που «παρανομουν» σηκώνοντας τις μπαρες των διοδιων.Οπως μπορει ευκολα καποιος να αντιληφθει,αυτό που ενδιαφερει τον κυριο υπουργο και την κυβερνηση δεν είναι η κατοχυρωση του κρατους δικαιου και η αναγκαιοτητα περιορισμου της αυτοδικιας,αλλα η εκπληρωση της δουλικης υποχρεωσης απεναντι σε επιχειρηματικα συμφεροντα.
Το μειζον ζητημα κατά τον κυριο υπουργο δεν είναι το κοινωνικο κινημα που αναπτυσσεται,αμφισβητωντας εντονα την ικανοτητα των κυβερνωντων να διοικησουν δικαιοκρατικα και ισονομα,αλλα τα χρηματα που θα απωλεσει ο κατασκευαστης του οδικου δικτυου,μην τυχον και θυμωσει για τις διευκολύνσεις που τυχον παρειχε(αναλογες περιπτωσεις είναι φρεσκιες στο νου του ελληνα πολιτη).
Μηπως,η πραγματικη ανησυχια της αποτυχημενης γραφειοκρατιας μας είναι η ηθικη και πολιτικη ανεξαρτησια του συγκεκριμενου κινηματος; Το γεγονος ότι παραμενει ακαπελωτο και συντηρειται αυτοδυναμα,παρα τις μεθοδευμενες προσπαθειες να το οικειοποιηθουν καποιοι κυκλοι; Μηπως ο λαος που ξυπναει,τρομαζει; Γιατι,αναμφιβολα,τα διοδια είναι το πρωτο και ευκολο πεδιο αντιστασης.Ο πραγματικος προβληματισμος είναι για εκεινα που θα ακολουθησουν.Για το ΦΠΑ,για τις εκτακτες εισφορες,για τα μνημονιακα δεσμα…
Παραλληλα με τα παραπανω,το συγκεκριμενο γεγονος φανερωνει και την πληρη αναξιοπιστια της λοιμικης που σαρωνει σημερα αυτή την χωρα.Η συγκεκριμενη κυβερνηση δεν ηταν που πριν από λιγα χρονια,με το προνομιο της αντιπολιτευτικης ακρισιας τοτε,εναντιωνοταν ακομα και στη συζητηση για την δυνητικη τοποθετηση καμερων στους δρομους του κεντρου,οι οποιες θα λειτουργουσαν σε περιπτωσεις εκρυθμιας; Τοτε δεν ωρυοταν για την «συνταγματικα κατοχυρωμενη ελευθερια της προσωπικοτητας» να αναπτυσσεται ελευθερα; Τοτε,ηταν ευηχη και χρησιμη στην πολιτικη αγορα όμως η ασυδοσια αντι της ευθυνης.Σημερα, οι ιδιοι ανθρωποι ανενδοιαστα θα καταδιδουν τους ανθρωπους που σηκωνουν τις μπαρες,αφαιρωντας τους κάθε ασφαλεια δικαιου,καθως οι αρμοδιες εταιρειες δεν περιοριζονται από οποιονδηποτε,να πραξουν οτιδηποτε για να διασφαλισουν τα συμφεροντα τους.
Φυσικα,το ζητημα αναγεται σε ένα υπερτερο επιπεδο,στην υποχρεωση η όχι συμμορφωσης στις κρατικες επιταγες.Καπου εδώ όμως είναι αναγκη να σημειωθει ότι η πραγματικη και όχι ελληνικη εννοια του κρατους συνιστα μηχανισμους που διασφαλιζουν τις αναγκες και προαγουν τις δυνατοτητες των συμμέτοχών του.Η παρακμη του κρατους και η μετεξελιξη του σε καφενε προνομιακης μεταχειρισης κοτζαμπασηδων,κατά ποσο όμως υποχρεωνει τον πολιτη να υπακουει; Όταν για καποιους κυριαρχει ο νομος Τσουκατου,οπου καποιος υπεξαιρει μαυρο χρημα,το δηλωνει εδώ και 6 χρονια,και ακομα δεν εχει καταδικαστει κανεις,και για καποιους αλλους ο νομος της ζουγκλας και του «απ’οπου μαζεψουμε για να ξεχρεωσουμε τους δανειστες μας»,τι νομιμοποιηση παρεχεται στην καταναγκαστικη ασκηση της εξουσιας;
Η ισοτητα απεναντι στον νομο είναι μια εννοια προ πολλου καταπατηθεισα και αλωθεισα.Η νοητικη δυνατοτητα και η ψυχολογικη συνειδητοποιηση της κοροιδιας δεν μπορει παρα να γεννα αντιδραση.Και επειδη τα διοδια συνιστουν πρωτογενη,ανοθευτη,μη βιαιη εκδηλωση της λαικης βουλησης,η οποια επιζητει πισω την αξιοπρεπεια της,οι βολεμενοι στο προυπαρχον status quo θα χρησιμοποιησουν μετερνιχικες μεθοδους να το διατηρησουν.Η επιλεκτικοτητα στην ευαισθησια εφαρμογης των νομων είναι φανερο πλεον ότι είναι ψευδεπιγραφη.
Η κυβερνηση δεν εχει κανενα κοινωνικο ερεισμα.Η χωρα,εχει μελλον;

Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

ΑΣΥΛΟ



Βασικό κομμάτι που μας διδάσκει η τέχνη της επιχειρηματολογίας είναι ο ορισμός των εννοιών που χρησιμοποιούμε κατά την ανάλυση καταστάσεων.Πολύ περισσότερο,μας παραπέμπει σε  κοινά αποδεκτούς ορισμούς,πόσο μάλλον σε συνταγματικα κατοχυρωμενους.Συμφωνα με το ελληνικο Συνταγμα,το οποιο αλλωστε εχουμε υποχρεωση να διαφυλαττουμε,ως ασυλο οριζεται η ελευθερη και ανεμποδιστη διακινηση των ιδεων σε ανωτατα και ανωτερα εκπαιδευτικα ιδρυματα.
Από τουτον τον προφανη ορισμο,μπορουμε να συναγαγουμε ερμηνευτικα και την καταστρατηγηση του, την ιδιαιτερα δημοφιλη φραση «αρση του ασυλου».Αραγε,η καταληψη της Νομικης από υποκινουμενους μεταναστες δεν συνιστα περιπτωση αρσης του ασυλου; Ή μηπως,για να διευρυνουμε το πεδιο εφαρμογης, οι ανα τακτα χρονικα διαστηματα αποφασεις από μεμονωμενες μειοψηφιες για αναστολη λειτουργιας των πανεπιστημιακων ιδρυματων δεν συνιστουν αλλοιωση της ελευθερης διακινησης ιδεων; Οι ονομαστικες καταγγελιες του Προεδρου της Νομικης ότι δεχεται απειλες, ο ιδιος και συναδελφοι του,με αποτελεσμα να ασκουν το λειτουργημα τους γεματοι φοβο για την ηθικη και σωματικη τους ακεραιοτητα,δεν αποτελουν καταφωρη παραβιαση του ασυλου;
Δυστυχως,όμως, οι ανικανοποιητες μεταπολιτευτικες ονειρωξεις ασπρομαλληδων διοπτροφορων,εχουν προσδωσει στην εννοια του ασυλου ένα διαστρεβλωμενο νοημα.Κατα την αποψη τους,ασυλο συνιστα το δικαιωμα του καθενος να καπηλευεται την ελευθερη λειτουργια των πανεπιστημιακων ιδρυματων για να προβαλλει τα,νομιμα η παρανομα,αιτηματα του,χωρις καμια τυπικη και ουσιαστικη νομιμοποιηση.Κατα την ορολογία της επιχειρηματολογιας,τα παραπανω αποτελουν την πραγματωση της εννοιας «παραλογισμος».
Ετερο συνταγματικα κατοχυρωμενο δικαιωμα είναι εκεινο της πληροφορησης της κοινης γνωμης για τα κοινα.Ο αρμοδιος υπουργος προστασιας του πολιτη,με ρητη και ανεπιδεκτη αμφιβολιων δηλωση του,κατεστησε σαφη την ομηρια της πολιτειας να χαραξει πολιτικη στο συζητουμενο ζητημα της καταληψης της Νομικης,γιατι «υπηρχε οργανωμενο σχεδιο καποιων να αιματοκυλησουν τη χωρα».Προφανως,αυτοι οι καποιοι είναι οι χαρακτηριστικοι και χιλιοειπωμενοι « γνωστοι αγνωστοι». Επιτελους,ο Ελληνας πολιτης εχει γνησια απαιτηση να καταστουν απλως γνωστοι.Και,επιτελους,είναι η ωρα ορισμενοι να λογοδοτησουν στον ελληνικο λαο, ο οποιος,ζητει περισσοτερο από ποτε,ειλικρινεια.Οι πρυτανικες αρχες είναι καιρος να λογοδοτησουν γιατι,όλα αυτά τα χρονια,δεν προστατευουν την απροσκοπτη μεταδοση γνωσεων με δικλιδες ασφαλειας που δεν θα επιτρεπουν την αυθαιρετη διακοπη μαθηματων.Πρεπει να απαντησουν γιατι παραγουν ειτε φοβισμενους ειτε αδιαφορους ανθρωπους.(Οι φανατισμενοι παραγονται από άλλες διαδικασιες).Οι κυβερνησεις είναι ωρα να μιλησουν τιμια στο λαο,αποκαλυπτοντας την συμπλεγματικη αντιμετωπιση ενός παρωχημενου θεσμου στο βωμο του πολιτικου κοστους. Η τραυματισμενη αριστερα,είναι ωρα να απεγκλωβιστει από οπισθοδρομικες δυναμεις που δρουν στο ονομα του προοδευτισμου και να εξελθει υγιης από αυτές τις παιδικες ασθενειες.Οι δημοσιογραφοι,είναι καιρος να απαντησουν από ποιους μεθοδευεται η μονομερης προβολη αποψεων και θεσεων.
Από αυτή την ιστορια,εγινε φανερη η εμπορευματοποιηση και η ιδιοποιηση συνταγματικων αρχων.Ειτε αυτή είναι η προστασια των ανθρωπινων δικαιωματων,ειτε το περιφημο «ασυλο».Σε αδυναμια σαφους ορισμου και σε περιπτωση καταχρησης ενός ορου,η επιχειρηματογια προτεινει τον επαναπροσδιορισμο του.Λοιπον,ασυλο δεν μπορει πλεον να νοειται η ψυχιατρικα διερευνησιμη οικειοποιηση ετσιθελικα των χωρων της πανεπιστημιακης κοινοτητας ουτε η χρηση του για πυροδοτουμενες αναταραχες.Ασυλο είναι η κοινη συμφωνια ολων για πραγματικα διακινηση,ελευθερα,αμεσα,αφοβα,ιδεων δεκτικων κριτικης και όχι η φασιστικη επικρατηση μιας ιδεολογιας,εκφοβιστικης του κοινωνικου συνολου,φιμωτικη των υπολοιπων.
Σε τελικη αναλυση,οι λυσεις δεν είναι αυτές που εμφανιζονται.Ανομια ή αιμα.Η λυση είναι θεσμικη και λεγεται αυτοκριτικη ετοιμοτητα.Η εθνικη αντιπροσωπεια εχει την λαικη εντολη,δημοκρατικα και δικαιοκρατικα,να αναθεωρησει τα λαθη της και σε συνεργασια,με το προθυμο λαικο αισθημα,να προβει σε θεσμοποιηση του πραγματικου ασυλου.

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ

                                    

 Τις τελευταίες μέρες και ωρες παρατηρουνται εντονες διαπραγματευσεις για το ζητημα της μεταφορας των μεταναστων από το κτηριο της νομικης. Από την τηλεοραση και τα διαφορα ειδησεογραφικα blogs μπορει κανεις να ακουσει ο,τι τραβαει η ορεξη του. Από την αναγκαιοτητα αμεσης αποπομπης των μεταναστων μεχρι ότι ολη αυτή η κατασταση είναι ένα καλοστημενο σχεδιο,που προβαλει την τελεια αφορμη για την αρση του πανεπιστημιακου ασυλου. Αλλωστε σε εποχες αοριστολογιας,η συνωμοσιολογια ανθιζει. Αυτή όμως είναι τουλαχιστον γραφικη. Αυτό που εντυπωσιαζει είναι η πρωτη,η αοριστολογια.
Κανεις δεν εκφραζει με ξεκαθαρο τροπο τις προθεσεις του.Ο πρυτανης και τα αρμοδια οργανα της σχολης,στο βωμο αγνωστων σκοπιμοτητων και στη κλασικη ελληνικη λογικη χαιδεματος αυτιων ξοδεψε ανυπολογιστο χρονο για να εφαρμοσει τον υπαρχοντα νομο για το πανεπιστημιακο ασυλο,που στην τελικη,το διαφυλασσει από τετοιου ειδους καταστρατηγησεις.Η κυβερνηση και η συντεταγμενη πολιτεια,φοβικη κι εκεινη,πληρωνει τις συνεπειες της μετεκλογικης προτεραιοτητας της, του θλιβερου νομου για την αμεση παροχη ιθαγενειας και αντιμετωπιζει το θεμα διπλωματικα αριστοτεχνικως,πρακτικα ανυποστατως.Ο πρωθυπουργος εξαπολυει διδαγματα αληθινου αριστερισμου και αδυνατει να καταλαβει ότι εξελεγη για να δινει λυσεις και όχι διαλεξεις. Η αξιωματικη αντιπολιτευση είναι ακομη μετεωρη αναμεσα στα φιλελευθερα κελευσματα και στον εγκλωβισμο της να αποχαρακτηριστει ως δεξια.Τα αριστερα κομματα εχουν πλεον διαφθαρει από έναν εντονο αλαβανισμο. Προστατες ολων,πλην των φοιτητων,εχουν αναλαβει μια χαρα επισημα την εκπροσωπηση των μεταναστων,οντας,φυσικα και χωρις καμια αμφιβολια,οι μεσσιες της οικουμενης. Οι μεταναστες,προφανως υποκινουμενοι,αρνουνται να κανουν τις αυτονοητες υποχωρησεις που υπαγορευουν την μεταφορα τους σ’έναν άλλο χωρο,θετοντας παρανομως νομιμες προυποθεσεις!
 Ο Ιονεσκο,αν μπορουσε να προβλεψει την σημερινη κατασταση στην Ελλαδα,είναι σιγουρο ότι δεν θα εγραφε το θεατρο του παραλογου,γιατι θα τον ειχαν ξεπερασει τα γεγονοτα.Ειναι μαθηματικα βεβαιο πως η βιαιοτητα των αντιδρασεων θα ενταθει αμφιδρομα.Το ερωτημα είναι κατά ποσο το εχει αναγκη κατι τετοιο σημερα ο τοπος. Κατά ποσο εχει αναγκη να καταβαραθρωθει κι άλλο η δημοσια εικονα της Ελλαδας, με μια εμφυλια ουσιαστικα διαμαχη.
Είναι εξοργιστικο να βλεπεις θλιβερες,τελειωμενες από τον κοσμο φιγουρες,να προσπαθουν να επιβιωσουν πολιτικα,εκμεταλλευομενοι την αναμπουμπουλα.Ακομα πιο θλιβερο,είναι ότι δεν υπαρχει καποιος να τους σταματησει.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ




Για μια ακόμη φορά η νομική σχολή του πανεπιστημίου αθηνών, μαζί με τις συστεγαζόμενες σχολες τελουν υπο καταληψη,με διαφορετικη αυτή τη φορα την φυση των καταληψιων. 200 Αφγανοι,με την ευγενη ανθρωπιστικη παροτρυνση παραταξεων προσκειμενων σε εξωκοινοβουλευτικες αλλα και ενδοκοινοβουλευτικες ομαδες, διαβιουν μεχρι νεωτερας στο νέο κτηριο της Σολωνος. Το γεγονος της ομηριας των φοιτητων,όπως εκφραζεται αρτια μεσα από τον χαρακτηρισμο μεχρι νεωτερας,παραμενει μετεωρο ως βορα στις πυροτεχνηματικες ανακοινωσεις των αντιπαλων φοιτητικων παραταξεων. Μα ποσο καιρο επιτελους θα συνεχιζεται αυτό το θεατρο σκιων ; Ποσο ακομη θα διεκδικουν καποιοι για τον εαυτο τους το δικαιωμα της πρωτοκαθεδριας στην ανθρωπια και στην αλληλεγγυη; Ποσο ακομη « παραταξεις ευθυνης» και «αριστερες της πραξης» θα ανταγωνιζονται για υψηλοτερα ποσοστα στις συνελευσεις,αδιαφορωντας για την πραγματικη αγωνια των φοιτητων,οι οποιοι,ισως,λεω ισως,θελουν να απολαυσουν την παιδεια που με κοπο κατεκτησαν;
Ερωτηματα ενδεικτικα της παραλυσης του κρατικου μηχανισμου. 1. Οι συγκεκριμενοι μεταναστες,με ποια διαδικασια ελεγχου επιβιβαστηκαν στο πλοιο από την κρητη για την αθηνα ; 2. Ευλογα ακολουθει η ερωτηση, με ποια διαδικασια ελεγχου αποβιβαστηκαν στο λιμανι του Πειραια; 3. Τα λαγωνικα της ελληνικης αστυνομιας, βλεποντας ένα τσουρμο αλλοδαπων να κανει αποβαση, δεν υποψιαστηκαν την νομιμοτητα αυτης της ενεργειας; 4.Απο τον πειραια στην αθηνα,το συγκεκριμενο κονβοι ενωπιων ποσων αστυνομικων τμηματων επερασε; Κανενα,ειδικα τα φρουρια της ιπποκρατους και της ζωοδοχου πηγης,δεν υπεθεσε την κρισιμοτητα της καταστασης; 5.Το κτηριο της νομικης σχολης φυλαγεται; Κλειδωνεται; Είναι ξεφραγο αμπελι; Εχει παραχωρηθει σε καποιους η ιδιοτητα του κλειδοκρατορος ; Αν ναι,ποιοι είναι αυτοι; Και πως χειριστηκαν την κατασταση; 6.Η κοσμητεια και η πρυτανεια τι δυναμη εχει να προστατεψει το υλικο και ανθρωπινο δυναμικο της;
Ερωτηματα ευλογοφανη,αλλα τοσο δυσκολα να απαντηθουν.
Ακολουθουν απελπισμενα ερωτηματα σχετικα με τους φοιτητες,ανενταχτους και μη. 1. Από ποιον και γιατι υπαγορευεται η παθητικοτητα των περισσοτερων; 2. Η συνεννοηση για μια σχολη,κατ αρχην,ανοιχτη, δεν θα επρεπε να είναι υποθεση ολων ; 3.Ποιος είναι κρατος εν κρατει,και ποιος τελικα προωθει την περιχαρακωση και την μισαλλοδοξια;  4.Ποιος θα ευθυνεται για την αποσταθεροποιηση ενδεχομενως του κλιματος ; Η σιωπηρη πλειοψηφια ή η αυθαιρετα ενεργουσα μειοψηφια ;

Όλα τουτα πρεπει να τα σκεφτουμε.Πρεπει να σκεφτουμε το απαραβιαστο του δικαιωματος στην Παιδεια,που κατοχυρωνεται αλλωστε συνταγματικα.( Νομική ειμαστε!). Οφειλουμε να κατανοησουμε το κοινο συμφερον,περα από παρωπιδες και ενεργειες εμπνευσμενες από τη μοντερνια. Αλλα πανω απ όλα ,είναι αναγκη να υπαρχουν καποιοι θεσμοι! Θεσμοι που να ειχαν διασφαλισει ότι η χιλιοταλαιπωρημενη Ελλαδα δεν θα ηταν ο χωρος-τρανζιτ των μεταναστων. Θεσμοι που να ειχαν διασφαλισει την υγειονομικη περιθαλψη των εισροουντων και την ασφαλεια των πολιτων. Θεσμοι που να κατοχυρωναν την λειτουργικη ανεξαρτησια του Πανεπιστημιου πραγματικα και όχι κατ’επιφασιν. Θεσμοι που να σεβονται την δημοκρατικη αρχη.Αλλα καποιοι φοβουνται..
Τελευταιο ερωτημα: Πόσο ακόμα;