ΑΓΙΑ ΔΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Η ΑΠΟΤΕΦΡΩΣΗ

Την τελευταια εβδομαδα δυο τραγικα γεγονοτα εχουν δωσει την αφορμη να συνειδητοποιησουμε την πληρη καταλυση των αξιων που καθιστουσαν συνεκτικο ως τα τωρα τον κοινωνικο ιστο.Των αξιων που σαρκωθηκαν στην ελληνικη κοινωνια τους δυο τελευταιους αιωνες,εγκατεστημενες στανικα και προχειρα.

Τα γεγονοτα,στα οποια αναφερομαι,είναι ο τραγικος θανατος των δυο νεαρων αστυνομικων,στην προσπαθεια καταδιωξης ενοπλων ληστων, και η διαχειριση των 300 μεταναστων της Υπατιας από πολιτικης πλευρας. Οι αξιες-θεμελια του δυτικου πολιτικου και πολιτιστικου προταγματος που συνδεονται αναποσπαστα με τα συγκεκριμενα γεγονοτα είναι ο ανθρωπισμος και η ανοχη(tolerance) στην διαφορετικοτητα,όπως αντικατοπτριζεται κοινωνικα στην εννοια της πολυπολιτισμικοτητας.

Οι δυτικες κοινωνιες,επηρεασμενες από τα διδαγματα του Διαφωτισμου και τις πρακτικες της Γαλλικης Επαναστασης,στηριχθηκαν στις παραπανω αξιες,προκειμενου να καταρτισθει το «κοινωνικο συμβολαιο»,μια παρηλλαγμενη δηλαδη ανοχη καταπιεσης του εξουσιαζομενου από τον εξουσιαστη.

Πρωτα απ’όλα,στην προσπαθεια να αντικαταστησει την ταξικοτητα του διαχωρισμου ευγενης-απλος πολιτης,ο Διαφωτισμος υπερτονισε τα ατομικα δικαιωματα και τα κατοχυρωσε στην ηθικη βαση του ανθρωπισμου.Της αντιληψης,δηλαδη,ότι κάθε ανθρωπος αξιζει την ιδια ποιοτητα και ποσοτητα σεβασμου της αξιοπρεπειας του και της εμφασης στην προαγωγη της ανθρωπινης συνεργασιας και συναδελφωσης. Η αλληλεγγυη προς τον αδυναμο και αδικηθεντα εγινε η σημαια της νεας εποχης.

Προχθες,όμως,στου Ρεντη,σκοτωθηκαν δυο-ακομη-«μπατσοι». Το κοινωνικο συμβολαιο πετυχε να δημιουργησει ένα άλλο διπολο,στο οποιο απογυμνωνεται η ταση για ανθρωπισμο.Πολιτες-αστυνομικοι.Οι πρωτοι μαχονται τους δευτερους,γιατι εκεινοι αντιπροσωπευουν αναγκαιως την βιαιη οψη μιας κατά τ’ αλλα ομαλης κοινωνικης συμβιωσης.Γιατι στην τελικη,διεξοδος αντιμετωπισης του κακου μας εαυτου δεν μπορει να είναι η αυτοκριτικη,αλλα η αυτοκαταστροφη μεσα από την στοχοποιηση μιας φαντασιωδους Αντι-κοινωνιας.

Γι’αυτόν ακριβως το λογο,τον θανατο των δυο αστυνομικων ακολουθησε η ενεργοποιηση των διαβαθμισμενων αντανακλαστικων μας για τον ανθρωπισμο.Εξ’ορισμου για ορισμενους,η ζωη των αστυνομικων εχει μικροτερη αξια,γιατι με το επαγγελμα τους επελεξαν να είναι αντιθετοι στο κοινωνικο θελημα,αν υφισταται ακομη κατι τετοιο.Γι’αυτό δεν κινητοποιηθηκαν Πολιτεια και Κοινωνια των Πολιτων,ενώ δυο μελη τους απωλεσαν βιαια το αναφαιρετο δικαιωμα της ζωης. Τα διαφορετικα μετρα και σταθμα είναι αλλωστε ιδιον του ελληνικου γονιδιωματος. Έτσι,η λυπη και η συμπαρασταση μετρωνται σε πρωτοσελιδα εφημεριδων και σε κοκκινομαυρες αφισες ανελεητης εκδικητικοτητας. Και αυτά,στην περιπτωση των αστυνομικων επικαλυπτονται από το «αποτροπαιο καθηκον τους». Μια συλλογικοτητα που δεν σεβεται τις δικλειδες ασφαλειας της και δεν πραττει το αυτονοητο,να προσμετρα το ιδιο την κάθε ανθρωπινη υπαρξη.

Ανθρωπισμος μετριος με γαλα,δηλαδη.

Ερχομαστε τωρα στην δευτερη χιμαιρικη σχεση.Υπατια-πολυπολιτισμικοτητα.

Ετερο στηριγμα της αγιας δυτικης κοινωνιας υπηρξε η ανοχη στην διαφορετικοτητα.Η προτιμηση της αποχης από την τριβη των καθημερινων σχεσεων και η προτιμηση της σιωπης,ως ασφαλες μεσον που δεν κινητοποιει διαδικασιες και δεν θιγει την ηρεμια του καθωσπρεπεισμου. Δημιουργηθηκαν ετσι κοινωνιες που στηριχθηκαν στην αδιαφορια και όχι στην επιλογη,στην ανοχη και όχι στον συνειδητο σεβασμο. Επιβληθηκε το ιδεολογημα,κατ’αυτόν τον τροπο,της πολυπολιτισμικοτητας.Μιας αποδοχης,βιαιης τις περισσοτερες φορες,μιας αναποτρεπτης συνυπαρξης και όχι συμβιωσης,καθως η εννοια του βιου εμπερικλειει το στοιχειο της συνειδητοτητας. Ο ανθρωπος αναγκαστηκε να συμβιβαστει με την ιδεα ότι πρεπει να επικροτει την πολυπολιτισμικοτητα,με αποτελεσμα να μην επιθυμει να την γνωρισει σε βαθος αλλα απλως να δεχεται την υπαρξη της. Καταληγουμε,λοιπον στο συμπερασμα,πως τουτη η αξια δεν προηλθε από την γενεσιουργο βαση της κοινωνιας αλλα από κρατικα οφιτσια,και γι’αυτό σημερα παρακολοθουμε την καθημερινη φθορα της.

Χαρακτηριστικο παραδειγμα οι 300 μεταναστες-παρανομως εισελθουντες- του μεγαρου της Υπατιας.Αξιοσημειωτο είναι ότι σε σφυγμομετρησεις καταδειχτηκε ότι το 50% των ερωτηθεντων Ελληνων επιθυμει την απελαση των μεταναστων και το υπολοιπο 50% την αμεση νομιμοποιηση τους. Ολοι μας,δηλαδη,βαδιζουμε στον ιδιο δρομο.Ολοι θελουμε να βαλουμε το προβλημα,για μια ακομη φορα, «κατω από το χαλι», να εφαρμοστει μια αμεση αποτελεσματικη λυση που θα ακυρωσει προσωρινα το προβλημα,για να «τελειωνουμε». Κανεις δεν επιθυμει την επανεξεταση των αρχων που διαπνεουν την κοινωνια,την επανεπεξεργασια της «πολυπολιτισμικοτητας».Μπορει αυτή να εξακολουθησει να είναι ένα νεφελωμα ηρωισμου εν ειδει κουδουνιστρας για τους εκαλιωτες μεγαλο-ψευδο-προοδευτικους; Η μήπως οφειλει να είναι μια σταση ζωης που θα ευνοει την διαδοση αλλοτριων ιδεων και την διακινηση ελευθερων ανθρωπων,με πρωταρχικο σεβασμο στην εθνικη κυριαρχια και ομοιογενεια;

Η ανανεωση των παρωχημενων αξιων είναι αποδειξη ζωντανιας στις υγιεις κοινωνιες.Φυσικα,ο ανθρωπισμος και η πολυπολιτισμικοτητα δεν προοριζονται για πολτοποιηση,αλλα για επανερμηνεια.Για απομακρυνση από τον δυτικοτροπο χρωματισμο τους και για νοηματοδοτηση από την ιδια την κοινωνικη βαση.

Πρωτιστως όμως,χρειαζονται θεσμικες λυσεις.

Αναδιοργανωση,αναγνωριση,κριτικη και επιβραβευση-κοντρα στο ρευμα-των αστυνομικων δυναμεων.Μεταναστευτικη πολιτικη στηριγμενη στην ποσοστωση,ενσωματωση,σεβασμο,ασφαλεια.